บทที่ 31
เรารักบรรดาผู้ที่ต้องการเราอย่างจริงใจ หากพวกเจ้ามุ่งเน้นที่การรักเรา เราจะอวยพรพวกเจ้าอย่างมหาศาลอย่างแน่นอน พวกเจ้าเข้าใจเจตนาของเราหรือไม่? ในนิเวศของเราไม่มีความแตกต่างระหว่างสถานภาพสูงและต่ำ ทุกคนเป็นบุตรของเราและเราคือพระบิดาของพวกเจ้า พระเจ้าของพวกเจ้า เรานั้นสูงสุดและไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือน เราควบคุมเอกภพและทุกสรรพสิ่ง!
เจ้าควร “ปรนนิบัติเราด้วยความถ่อมใจและในความไม่เป็นที่รู้จัก” ภายในนิเวศของเรา วลีนี้ควรทำหน้าที่เป็นคติประจำตัวของเจ้า จงอย่าเป็นใบไม้บนต้น แต่จงเป็นรากของต้นไม้และหยั่งรากลึกลงไปในชีวิต จงเข้าสู่ประสบการณ์ที่จริงแท้ของชีวิต ใช้ชีวิตตามวจนะของเรา แสวงหาเรามากขึ้นในทุกเรื่อง และจงเข้ามาใกล้เราและสามัคคีธรรมกับเรา จงอย่าให้ความสนใจกับสิ่งภายนอกใดๆ และจงอย่าถูกควบคุมโดยบุคคลใด เหตุการณ์ใด หรือสิ่งใด แต่จงสามัคคีธรรมเกี่ยวกับสิ่งที่เราเป็นเฉพาะกับผู้คนฝ่ายจิตวิญญาณเท่านั้น จงเข้าใจเจตนาทั้งหลายของเรา ให้ชีวิตของเราไหลอยู่ในหมู่พวกเจ้า และจงใช้ชีวิตตามวจนะของเราและปฏิบัติตามข้อพึงประสงค์ของเรา
จงอุทิศกำลังทั้งหมดของเจ้าให้กับเรื่องต่างๆ ที่เราได้บัญชาให้เจ้าทำ จงทำทุกสิ่งที่เจ้าสามารถทำได้เพื่อให้สมดังหัวใจของเรา เราคือพลังอำนาจของเจ้าและเราเป็นความชื่นบานยินดีของเจ้า… เราเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้า เพียงจงไล่ตามเสาะหาเรา เรารู้ความพึงปรารถนาที่แท้จริงของหัวใจเจ้าและรู้ว่าเจ้าสละตัวเจ้าเพื่อเราอย่างจริงใจ แต่เจ้าก็ควรรู้วิธีแสดงความรักภักดีต่อเราในนิเวศของเราและวิธีติดตามเราไปจนถึงบทอวสาน
คริสตจักรคือหัวใจของเราและเรากำลังลุกไหม้ด้วยความกระวนกระวายในเรื่องการก่อสร้างคริสตจักรของเรา เจ้าควรสละตัวเจ้าเพื่อเราโดยการมอบถวายตัวเจ้าอย่างไม่มีข้อจำกัดแม้สักน้อย และแสดงการคำนึงถึงเจตนาของเราเพื่อที่หัวใจของเราอาจรู้สึกพึงพอใจ