1 ในปัจจุบันมีผู้คนมากมายที่เชื่ออย่างงุนงงสับสน  พวกเจ้ามีความอยากรู้อยากเห็นมากเกินไป มีความอยากได้รับพระพรมากเกินไป และมีความทะเยอทะยานที่จะแสวงหาชีวิตน้อยเกินไป  พวกเจ้าเพียงติดตามพระเจ้าอย่างพอเป็นพิธี พวกเจ้าไม่ได้มาเพื่อแสวงหาหนทางที่แท้จริงเลย และพวกเจ้าไม่ได้มาด้วยเจตนาที่จะได้รับชีวิต  ท่าทีของพวกเจ้าเป็นท่าทีของการแค่ต้องการดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น  เพราะพวกเจ้ายังไม่ได้ละทิ้งมโนคติที่หลงผิดเก่าๆ มากมายของพวกเจ้า จึงไม่มีคนใดในหมู่พวกเจ้าที่สามารถมอบถวายตัวของพวกเขาได้อย่างเต็มเปี่ยม  เมื่อได้มาถึงจุดนี้แล้ว พวกเจ้ายังคงกังวลเกี่ยวกับชะตากรรมของตนเองต่อไป และความคิดของพวกเจ้าวิ่งวนไม่หยุดทั้งวันทั้งคืน ไม่สามารถละทิ้งมโนคติที่หลงผิดเหล่านั้นได้

2 เจ้าคิดหรือว่าเมื่อเราพูดถึงพวกฟาริสี เรากำลังอ้างถึง “ผู้เฒ่า” ในศาสนา?  พวกเจ้าเองไม่ได้เป็นตัวแทนของพวกฟาริสีที่มีความก้าวหน้ามากที่สุดในยุคปัจจุบันหรอกหรือ?  เจ้าคิดหรือว่าเมื่อเราพูดถึงพวกที่ใช้พระคัมภีร์ประเมินวัดเรา เรากำลังอ้างถึงผู้เชี่ยวชาญพระคัมภีร์ในวงการศาสนาโดยเฉพาะ?  เจ้าเชื่อหรือว่าเมื่อเราพูดถึงพวกที่กำลังตอกตรึงพระเจ้าไว้กับกางเขนอีกครั้ง เรากำลังพูดถึงเหล่าผู้นำในวงการศาสนา?  พวกเจ้าไม่ใช่นักแสดงชั้นเยี่ยมที่สุดที่จะเล่นบทบาทนี้หรือ?  เจ้าคิดหรือว่าวจนะทั้งหมดที่เราเอ่ยเพื่อตอบโต้มโนคติที่หลงผิดของผู้คนนั้น เป็นเพียงการเย้ยหยันศิษยาภิบาลและบรรดาผู้อาวุโสในศาสนา?  พวกเจ้าไม่ได้เคยมีส่วนในสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเช่นกันหรือ?

3 เจ้ามั่นใจหรือว่าพวกเจ้าเก็บงำมโนคติที่หลงผิดไว้น้อยมาก?  มันเป็นเพียงว่าพวกเจ้าต่างเรียนรู้จนเฉลียวฉลาดมากเหลือเกินแล้วในตอนนี้  เจ้าไม่พูดถึงสิ่งที่เจ้าไม่เข้าใจหรือเผยความรู้สึกของเจ้าเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น แต่หัวใจแห่งความเคารพและความนบนอบก็ไม่มีอยู่ภายในตัวพวกเจ้าจริงๆ  พวกเจ้าเห็นว่า การศึกษา การสังเกต และการรอคอยเป็นวิธีการฝึกฝนปฏิบัติที่ดีที่สุดของพวกเจ้าในวันนี้  พวกเจ้าเรียนรู้ที่จะเฉลียวฉลาดมากเกินไป  พวกเจ้าตระหนักหรือไม่ว่านี่คือความฉลาดแกมโกงเชิงจิตวิทยาประเภทหนึ่ง?  พวกเจ้าคิดหรือว่าความเฉลียวฉลาดชั่วขณะหนึ่งของพวกเจ้าจะช่วยให้พวกเจ้าหลีกหนีการตีสอนชั่วนิรันดร์ได้?

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พวกเจ้าต้องเข้าใจพระราชกิจ—อย่าติดตามอย่างงุนงงสับสน!