Verse 1

พวกเรามองเห็นพระบารมีของพระองค์ตระหง่านอยู่เหนือฟ้าสวรรค์

พวกเราจะไม่มีวันมาอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์โดยไม่มีความเคารพ

ใครเล่าสามารถรู้ถึงน้ำพระทัยของพระองค์ได้ ใครเล่าจะกล้ารู้สึกถึงความกริ้วของพระองค์ได้?

ใครเล่าพึงปรารถนาพระบารมีของพระองค์ เมื่อใดเล่ามันจะมา?

Pre-chorus 1

พวกเรานอนอยู่ที่นี่ ถูกประคองไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์

อิ่มเอิบในความรักของพระองค์เหมือนรักของมารดา

แม้พระพิโรธของพระองค์จะทำให้พวกเรากลัว

Chorus 1

โอ้ พระองค์ทรงเป็นมารดาที่พวกเรารักใคร่บูชา

เป็นบิดาที่พวกเรารักและนับถือ

หัวใจของพวกเราซ่อนเร้นจากพระองค์ ถึงกระนั้นพวกเราก็ไม่กล้าไถลห่าง

และ โอ้ ในหัวใจของพวกเรานั้น เรารู้สึกว่าพระองค์ทรงใกล้ชิด

พวกเรารู้สึกว่าพระองค์ โอ้ ทรงอยู่ใกล้เหลือเกิน

โดยไม่รู้ตัว พวกเราสำนึกรับรู้ว่าพระองค์นั้นไม่อาจถูกหยั่งถึงได้

โอ้ เมื่อนั้น พวกเราสามารถเพียงนับถือพระองค์จากที่ห่างไกล

โอ้ พวกเราสามารถแค่นับถือพระองค์จากที่ห่างไกลเท่านั้น

Verse 2

หัวใจของพวกเรารักพระองค์ ถึงกระนั้นพวกเราก็ยังคงยำเกรงพระองค์

คำพูดจะมีประโยชน์อะไร?

ความหลงใหลแบบมนุษย์สามารถแสดงออกถึงความรู้สึกเช่นนั้นได้อย่างไร?

ทั้งหมดที่พวกเราสามารถทำได้คือมาอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ด้วยมือที่ว่างเปล่า

และวอนขอพระองค์ง่ายๆ เหมือนเด็กและหวาดกลัว

Pre-chorus 2

พระองค์ทรงจัดหาความจำเป็นทุกอย่างของพวกเรา ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร

การสรรเสริญไม่สิ้นสุดดังขึ้นไปจากหัวใจที่ยินดีของพวกเรา

Chorus 2

โอ้ พระองค์ทรงมอบให้ทุกอย่างโดยไม่เห็นแก่ตัว ไม่มีข้อเรียกร้อง ไม่มีคำร้องทุกข์คร่ำครวญ

พวกเราแทบจะไม่ได้เห็นพระพักตร์ของพระองค์ กระนั้นพวกเราก็ได้รับทั้งหมดของพระองค์มาแล้ว

โอ้ พวกเราเองมีราคีมากมายยิ่งนักในตัวพวกเรา

ถึงกระนั้นพระองค์ก็ทรงได้รับการเป็นอยู่ทั้งหมดของพวกเราไปนานแล้ว

โอ้ ดวงตาที่เต็มไปด้วยตัณหาจะสามารถมองเห็นข้อเท็จจริงที่สำเร็จลุล่วงจากครั้งเก่าได้อย่างไร

โอ้ ข้อเท็จจริงที่พระองค์ได้ทรงทำให้สำเร็จลุล่วงจากยุคเก่า?

Verse 3

ตั้งแต่ยุคเก่า ขั้วถึงขั้ว

ทุกสรรพสิ่งถูกเปิดโปงต่อพระเนตรของพระองค์

พวกเราต่างนิ่งเงียบ ไม่มีผู้ใดกล้าจะเปรียบเทียบกับพระองค์

พระวจนะของพระองค์หลั่งไหลต่อเนื่องไม่รู้จบอยู่ตลอดเวลา

และความมั่งคั่งของพระองค์กว้างใหญ่เพียงใด ไม่มีใครสามารถบอกได้

Pre-chorus 3

ใครเล่าจะกล้าสดุดีความสวยงามอันประณีตของพระองค์ด้วยคำพูดง่ายๆ?

และใครเล่าจะกล้าร้องเพลงอย่างเบาบางถึงความอ่อนโยนของพระองค์?

Chorus 3

โอ้ ชั่วขณะหนึ่งพระองค์ทรงอยู่ห่างไกลจากพวกเรา แล้วต่อมาก็อยู่ท่ามกลางพวกเรา

ทรงห่างไกล แล้วมาพิงชิดใกล้ เดี๋ยวห่างไกล เดี๋ยวชิดใกล้

โอ้ ไม่มีใครเคยเห็นรอยพระบาทของพระองค์ หรือมองเห็นเงาของพระองค์เลย

สิ่งเดียวที่ถูกทิ้งไว้แก่พวกเราคือความทรงจำอันน่าชื่นบานยินดี

โอ้ ช่างหวานแสนหวาน รสชาติที่อ้อยอิ่งอยู่เรื่อยไป

โอ้ หวานรสชาติของการทรงสถิตที่อ้อยอิ่งอยู่เรื่อยไป

Verse 4

เหนือกาลเวลาดั่งฟ้าสวรรค์ แผ่นดินโลก

ใครเล่าจะรู้ขอบเขตกิจการของพระองค์?

พวกเรามองเห็นแต่เพียงทรายเม็ดเดียวบนหาดทราย

รอคอยอย่างเงียบๆ เมื่อพระองค์ทรงผละจากไป

ถ่อมใจเสมือนมด

พวกเราจะสามารถเปรียบเทียบกับพระองค์ผู้ถูกยกย่องสูงส่งได้อย่างไร?

Chorus 4

โอ้ การถลุงพวกเราของพระองค์นั้นอุดมสมบูรณ์ อุดมสมบูรณ์ด้วยความสงสาร

พวกเรามองเห็นความชอบธรรมของพระองค์ซ่อนเร้นอยู่ในความปรานีของพระองค์ โอ้

โอ้ ความชอบธรรมถูกปกปิดอยู่ภายในพระบารมีอันบริสุทธิ์ของพระองค์

มองเห็นมันซ่อนเร้นอยู่ในความรักของพระองค์และในกิจการของพระองค์

โอ้ ใครเล่าจะสามารถนับกิจการของพระองค์ได้ ซึ่งมีจำนวนมากเหลือเกิน

โอ้ ใครเล่าจะสามารถนับได้ มันช่างมีมากมายนัก

โอ้ ใครเล่าจะสามารถนับกิจการของพระองค์ได้ ซึ่งมีจำนวนมากเหลือเกิน

โอ้ ใครเล่าจะสามารถนับได้ มันช่างมีมากมายยิ่งนัก