301 ขอพระองค์ทรงสถิตในหัวใจของข้าพระองค์เสมอ
พระองค์ประทับอยู่เคียงข้างข้าพระองค์ผ่านฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง
ทรงพระดำเนินกับข้าพระองค์ผ่านฤดูหนาวและฤดูร้อน
เมื่อเห็นโฉมพระพักตร์ที่โดดเดี่ยวของพระองค์ หัวใจของข้าพระองค์ก็เอ่อท้นด้วยความเศร้าโศก
ข้าพระองค์ไม่เคยได้พิจารณาความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาของพระองค์
ทั้งไม่เคยปลอบโยนความบอบช้ำของพระองค์
ในการดื้อรั้นไม่ยอมกลับใจ ข้าพระองค์เผชิญกับการตักเตือน
ที่จริงใจของพระองค์ครั้งแล้วครั้งเล่า
ข้าพระองค์สร้างความบอบช้ำและทำให้พระองค์ผิดหวังอยู่เสมอ
และเพียงหลังจากการตีสอนของพระองค์เท่านั้น ข้าพระองค์จึงตระหนักรู้ได้เล็กน้อย
ข้าพระองค์อยู่แนบชิดเคียงข้างพระองค์ แต่ไม่อาจแบกรับภาระของพระองค์ได้
คนที่ไม่มีความเข้าใจจะสามารถรู้ถึงความทุกข์ใดๆ ของพระองค์ได้อย่างไร?
เพื่อความอยากได้อยากมีของข้าพระองค์ เพื่อเนื้อหนัง
ข้าพระองค์หลงลืมความจริง ศีลธรรมและความยุติธรรม
เมื่อข้าพระองค์ท่วมท้นด้วยความเศร้าโศก
ข้าพระองค์ก็ได้ทำให้พระทัยของพระองค์แตกสลายไปแล้ว
พระองค์ทรงรู้สึกระทมทุกข์ แต่กลับไม่มีใครเข้าใจเรื่องนั้น
คร่ำครวญอย่างเจ็บปวดท่ามกลางความเสื่อมทราม
ข้าพระองค์เรียกร้องจากพระองค์ด้วยความโลภ
ผู้ใดมีมโนธรรมและเหตุผลพอจะแบ่งปันความกังวลของพระองค์ได้หรือ?
ด้วยความรักอันล้ำค่าและความรู้สึกอันเที่ยงแท้ พระทัยของพระองค์ปรานีที่สุด
ใครเล่าจะงดงามไปกว่าพระองค์ ใครเล่าจะทรงเกียรติได้ยิ่งกว่า?
ข้าพระองค์จะอยู่ด้วยกันกับพระองค์เสมอ และจะไม่มีวันแยกจากพระองค์
ขอให้ความปลื้มปีติปรากฏบนพระพักตร์ของพระองค์
ขอพระองค์ทรงสถิตในหัวใจของข้าพระองค์เสมอ
