ผู้คนทุกคนจำเป็นต้องเข้าใจจุดมุ่งหมายของงานของเราบนโลก นั่นคือ สิ่งที่เราปรารถนาที่จะได้รับในท้ายที่สุด และระดับที่เราต้องสัมฤทธิ์ผลในงานนี้ก่อนที่งานจะสามารถครบบริบูรณ์ได้  หากว่าหลังจากที่เดินมากับเราจนถึงวันนี้ ผู้คนยังไม่เข้าใจว่างานของเราเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร เช่นนั้นแล้ว พวกเขาไม่ได้เดินมากับเราอย่างเปล่าประโยชน์หรอกหรือ?  หากผู้คนติดตามเรา พวกเขาควรรู้เจตนารมณ์ของเรา  เราได้ทำงานบนแผ่นดินโลกมาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว และจนถึงวันนี้ เรายังคงดำเนินการงานของเราเช่นนี้ต่อไป  ถึงแม้ว่างานของเราจะมีโครงการมากมาย จุดประสงค์ของงานยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แม้ว่าเราเต็มเปี่ยมไปด้วยคำพิพากษาและการตีสอนต่อมนุษย์ ตัวอย่างเช่น สิ่งที่เราทำยังคงเป็นไปเพื่อประโยชน์แห่งการช่วยเขาให้รอด และเพื่อประโยชน์แห่งการเผยแผ่ข่าวประเสริฐของเราให้ดียิ่งขึ้นและขยายงานของเราออกไปให้ไกลยิ่งขึ้นท่ามกลางประชาชาติทั้งปวงเมื่อมนุษย์ได้รับการทำให้ครบบริบูรณ์แล้ว  ดังนั้นวันนี้ ในยามที่ผู้คนจำนวนมากจมลึกอยู่ในความท้อใจมานานแล้ว เรายังคงทำงานของเราต่อไป เราทำงานที่เราต้องทำเพื่อพิพากษาและตีสอนมนุษย์ต่อไป  ถึงแม้จะมีข้อเท็จจริงว่ามนุษย์เบื่อหน่ายกับสิ่งที่เราพูด และเขาไม่มีความพึงปรารถนาที่จะสนใจงานของเรา เราก็ยังคงดำเนินการตามหน้าที่ของเราอยู่ เนื่องจากจุดประสงค์ของงานของเรายังคงไม่เปลี่ยนแปลง และแผนดั้งเดิมของเราจะไม่หยุดชะงัก  หน้าที่การพิพากษาของเราคือการทำให้มนุษย์สามารถนบนอบเรามากยิ่งขึ้น และหน้าที่ของการตีสอนของเราคือการช่วยให้มนุษย์สามารถรับการเปลี่ยนแปลงอย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น  แม้ว่าสิ่งที่เราทำจะเป็นไปเพื่อประโยชน์ของการบริหารจัดการของเราก็ตาม แต่เราไม่เคยทำสิ่งใดที่ไร้ประโยชน์ต่อมนุษย์ เนื่องจากเราพึงปรารถนาที่จะทำให้ประชาชาติทั้งหมดนอกเหนือไปจากอิสราเอลนบนอบเฉกเช่นชาวอิสราเอล ทำให้พวกเขาเป็นมนุษย์ที่แท้จริง ซึ่งเราคงจะมีหลักที่มั่นคงในแผ่นดินที่อยู่นอกอิสราเอล  นี่คือการบริหารจัดการของเรา มันคืองานที่เรากำลังทำให้สำเร็จลุล่วงท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย  แม้กระทั่งบัดนี้ ผู้คนจำนวนมากก็ยังคงไม่เข้าใจการบริหารจัดการของเรา เพราะว่าพวกเขาไม่มีความสนใจในเรื่องต่างๆ ดังกล่าว และใส่ใจเฉพาะอนาคตและบั้นปลายของตนเองเท่านั้น  ไม่ว่าเราจะกล่าวอะไรก็ตาม พวกเขายังคงไม่แยแสต่องานที่เราทำ แต่กลับมุ่งเน้นอยู่กับบั้นปลายในวันพรุ่งนี้ของตนเพียงอย่างเดียว  หากเรื่องต่างๆ ดำเนินไปอย่างนี้ งานของเราจะสามารถแผ่ขยายไปได้อย่างไร?  ข่าวประเสริฐของเราจะได้รับการเผยแผ่ไปทั่วทั้งโลกได้อย่างไร?  จงรู้ไว้เถิดว่าเมื่องานของเราเผยแผ่ออกไป เราจะทำให้พวกเจ้ากระจัดกระจายไป และโจมตีพวกเจ้าเหมือนดังที่พระยาห์เวห์ได้โจมตีแต่ละเผ่าของอิสราเอล  ทั้งหมดนี้จะถูกทำลงไปเพื่อที่ข่าวประเสริฐของเราจะสามารถเผยแผ่ไปทั่วทั้งโลกได้ เพื่อที่งานของเราอาจแผ่ขยายไปยังประชาชาติทั้งหลาย เพื่อที่นามของเราจะได้ยิ่งใหญ่ทั้งในหมู่ผู้ใหญ่และบรรดาเด็กๆ และนามอันศักดิ์สิทธิ์ของเราจะได้เป็นที่ยกย่องในปากของผู้คนจากทุกเผ่าและทุกชาติ  มันเป็นไปเพื่อที่ว่า ในยุคสุดท้ายนี้ นามของเราจะได้ยิ่งใหญ่ท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย เพื่อที่ประชาชาติทั้งหลายจะได้เห็นกิจการทั้งหลายของเราและพวกเขาจะเรียกเราว่าองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์เนื่องจากกิจการทั้งหลายของเรา และเพื่อที่วจนะของเราจะได้บังเกิดขึ้นในอีกไม่นาน  เราจะทำให้ผู้คนทั้งปวงรู้ว่าเราไม่ได้เป็นเพียงพระเจ้าของผู้คนแห่งอิสราเอลเท่านั้น แต่ยังเป็นพระเจ้าของประชาชาติในบรรดาชาติทั้งหมดอีกด้วย แม้แต่บรรดาชาติที่เราได้สาปแช่ง  เราจะปล่อยให้ผู้คนทั้งหมดได้เห็นว่าเราคือพระเจ้าของสิ่งมีชีวิตทรงสร้างทั้งปวง  นี่คืองานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา จุดประสงค์ของแผนงานของเราสำหรับยุคสุดท้าย และงานเดียวที่จะต้องทำให้ลุล่วงในยุคสุดท้าย

ในระหว่างยุคสุดท้ายเท่านั้นที่งานซึ่งเราได้บริหารจัดการมาเป็นเวลาหลายพันปีจะถูกเผยแก่มนุษย์อย่างครบถ้วนบริบูรณ์  ถึงตอนนี้เท่านั้นที่เราได้เปิดเผยความล้ำลึกของการบริหารจัดการของเราแก่มนุษย์แบบครบถ้วน และมนุษย์ได้เรียนรู้จุดประสงค์แห่งงานของเรา และยิ่งไปกว่านั้น ได้มาเข้าใจข้อล้ำลึกทั้งมวลของเรา  เราได้บอกมนุษย์แล้วถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นบั้นปลายของสิ่งที่เขาเป็นห่วง  เราได้เปิดเผยให้มนุษย์รู้ข้อล้ำลึกทั้งมวลของเราแล้ว ข้อล้ำลึกทั้งหลายที่ถูกเก็บซ่อนมานานกว่า 5,900 ปี  พระยาห์เวห์คือใคร?  พระเมสสิยาห์คือใคร?  พระเยซูคือใคร?  พวกเจ้าควรรู้ทั้งหมดนี้  งานของเราเปลี่ยนไปตามนามเหล่านี้  พวกเจ้าเข้าใจเรื่องนั้นหรือยัง?  นามอันศักดิ์สิทธิ์ของเราควรจะได้รับการกล่าวประกาศเช่นไร?  นามของเราควรจะได้รับการเผยแผ่ไปยังชาติใดชาติหนึ่งที่เรียกขานเราด้วยนามใดนามหนึ่งของเราอย่างไร?  งานของเรากำลังแผ่ขยายออกไป และเราจะเผยแผ่ความเต็มเปี่ยมแห่งงานนั้นไปยังบรรดาชาติทั้งหลายทั้งปวง  เนื่องจากงานของเราได้ถูกดำเนินการในตัวพวกเจ้า เราจะเฆี่ยนตีพวกเจ้าดังเช่นที่พระยาห์เวห์ได้ทรงเฆี่ยนตีบรรดาคนเลี้ยงแกะของวงศ์ดาวิดในอิสราเอล  ทำให้พวกเจ้ากระจัดกระจายไปท่ามกลางทุกชาติ  เนื่องจากในยุคสุดท้าย เราจะบดขยี้ประชาชาติทั้งปวงให้แหลกละเอียดและทำให้ผู้คนในชาติเหล่านั้นกระเจิดกระเจิงไปอีกครั้ง  เมื่อเรากลับมาอีกครั้ง ประเทศทั้งหมดจะได้ถูกแบ่งแยกเรียบร้อยแล้ว เลียบไปตามแนวเขตที่กำหนดด้วยเปลวเพลิงลุกไหม้ของเรา  ณ เวลานั้น เราจะปรากฏต่อมนุษยชาติอีกครั้งดังดวงตะวันอันแผดเผา และแสดงตัวเราเองอย่างเปิดเผยต่อพวกเขาในฉายาขององค์บริสุทธิ์ซึ่งพวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน เดินไปท่ามกลางบรรดาชาติที่หลากหลาย ดังที่ครั้งหนึ่งตัวเราพระยาห์เวห์เคยเดินไปท่ามกลางชนเผ่ายิวนานา  จากนั้นเป็นต้นไป เราจะนำทางมนุษยชาติในชีวิตของพวกเขาบนแผ่นดินโลกและพวกเขาจะได้เห็นอย่างแน่นอนว่าสง่าราศีของเราอยู่เหนือพวกเขา และเห็นว่าเสาเมฆในอากาศกำลังนำทางพวกเขาในชีวิต เนื่องจากเราจะปรากฏตัวของเราในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์  มนุษย์จะเห็นวันแห่งความชอบธรรมของเราและการปรากฏของสง่าราศีของเราอีกด้วย  นั่นคือเวลาที่เราจะครองราชย์ในฐานะกษัตริย์เหนือแผ่นดินโลกทั้งมวลและนำบุตรมากมายของเราไปสู่สง่าราศี  ผองมนุษย์จะน้อมคำนับทั่วทั้งแผ่นดินโลก และพลับพลาของเราจะถูกตั้งขึ้นอย่างมั่นคงท่ามกลางมนุษย์ ถูกสร้างขึ้นบนศิลาแห่งงานของเราวันนี้  ผู้คนล้วนจะรับใช้เราในวิหารเช่นกัน  แท่นบูชาที่ปกคลุมไปด้วยสิ่งโสโครกและน่าเกลียดชังนั้นจะถูกทุบจนแตกเป็นชิ้นๆ และถูกสร้างขึ้นใหม่โดยเรา  ลูกแกะแรกเกิดและลูกวัวแรกเกิดจะถูกกองรวมกันบนแท่นบูชาอันศักดิ์สิทธิ์นั้น  เราจะทลายวิหารของวันนี้และสร้างวิหารใหม่อย่างแน่นอน  วิหารซึ่งตั้งอยู่ขณะนี้ที่เต็มไปด้วยผู้คนซึ่งน่าชิงชังจะทรุดฮวบลง และวิหารที่เราสร้างจะเต็มไปด้วยบรรดาผู้รับใช้ที่จงรักภักดีต่อเรา  พวกเขาจะยืนขึ้นอีกครั้งและรับใช้เราเพื่อประโยชน์แก่สง่าราศีแห่งวิหารของเรา  แน่นอนว่าเจ้าจะได้เห็นวันที่เราได้รับสง่าราศีอันยิ่งใหญ่ รวมทั้งวันที่เราทลายวิหารนั้นและสร้างวิหารใหม่ขึ้น  แน่นอนว่าพวกเจ้ายังจะได้เห็นวันซึ่งพลับพลาของเราเข้ามาอยู่ท่ามกลางมนุษย์อีกด้วย  เราจะนำพลับพลาของเรามาไว้ท่ามกลางมนุษย์ในลักษณะเดียวกับที่เราทุบวิหารนั้น แบบเดียวกับที่พวกเขามองเห็นการลงมาของเรา  หลังจากที่เราบดขยี้แต่ละประเทศแล้ว เราจะรวบรวมประเทศเหล่านั้นเข้าด้วยกันใหม่ ตั้งแต่นั้นไป เราจะสร้างวิหารของเราและตั้งแท่นบูชาของเรา ดังนั้น ทุกคนจึงสามารถถวายเครื่องบูชาแด่เรา รับใช้เราในวิหารของเรา และอุทิศความจงรักภักดีของตนต่องานของเราในชาติของผู้ไม่เชื่อทั้งหลาย  พวกเขาจะเป็นอย่างเช่นคนอิสราเอลในปัจจุบันนี้ แต่งกายด้วยเสื้อคลุมอย่างปุโรหิตและมงกุฎอันแจ่มจรัสด้วยสง่าราศีของเราพระยาห์เวห์ซึ่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา และบารมีของเราที่สถิตอยู่กับพวกเขาในท้องฟ้าเบื้องบน  งานของเราในหมู่ประชาชาติที่ไม่เชื่อก็จะเป็นเช่นเดียวกัน  งานของเราในอิสราเอลเคยเป็นเช่นไร งานของเราในประชาชาติทั้งหลายที่ไม่เชื่อก็จะเป็นเช่นนั้น เพราะเราจะเผยแผ่งานของเราในอิสราเอลและแผ่ขยายงานนั้นไปยังประชาชาติของผู้ไม่เชื่อ

บัดนี้เป็นเวลาที่วิญญาณของเราปฏิบัติงานอันยิ่งใหญ่ และเป็นเวลาที่เราเริ่มต้นงานของเราท่ามกลางชาติอื่นๆ  ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นเวลาที่เราจำแนกสิ่งมีชีวิตทรงสร้างทั้งปวง แยกแต่ละสิ่งไปตามหมวดหมู่ที่สอดคล้องกัน เพื่อให้งานของเราดำเนินไปอย่างรวดเร็วขึ้นและสามารถสัมฤทธิ์ผลลัพธ์ได้มากขึ้น  ดังนั้นแล้ว สิ่งที่เราขอจากพวกเจ้าก็ยังคงเป็นการ ให้เจ้าถวายตัวตนทั้งหมดของเจ้าแก่งานทั้งปวงของเรา ยิ่งไปกว่านั้น ให้เจ้าสามารถแยกแยะและมองเห็นงานทั้งหมดที่เราทำในตัวเจ้าอย่างชัดเจน และทุ่มเทความพยายามทั้งหมดของเจ้าให้กับงานของเราเพื่อให้งานนั้นสามารถสัมฤทธิ์ผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม  นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องเข้าใจ  จงหยุดต่อสู้กันเอง มองหาทางออก หรือเสาะหาความสะดวกสบายให้กับเนื้อหนังของเจ้า เพื่อหลีกเลี่ยงความล่าช้าในงานของเรา และทำให้อนาคตอันแสนวิเศษของเจ้าล่าช้าออกไป  แทนที่จะคุ้มครองเจ้า การทำเช่นนั้นจะนำการทำลายล้างมาสู่เจ้า  นี่จะไม่ใช่ความโง่เขลาของเจ้าหรอกหรือ?  สิ่งที่เจ้าสุขสำราญอย่างละโมบในวันนี้คือสิ่งที่กำลังทำลายอนาคตของเจ้า ในขณะที่ความเจ็บปวดที่เจ้าทนทุกข์ในวันนี้คือสิ่งที่กำลังคุ้มครองเจ้า  เจ้าจะต้องตระหนักรู้สิ่งเหล่านี้อย่างชัดเจน เพื่อหลีกเลี่ยงการตกเป็นเหยื่อของการทดลองทั้งหลายซึ่งยากที่เจ้าจะหลุดพ้นออกได้ และเพื่อหลบเลี่ยงไม่ให้หลงเข้าไปในหมอกหนาจนไม่สามารถพบเจอดวงอาทิตย์  เมื่อหมอกทึบจางลง เจ้าจะพบว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางการพิพากษาในวันอันยิ่งใหญ่  เมื่อถึงเวลานั้น วันของเราจะเข้ามาใกล้มวลมนุษย์ เจ้าจะหลีกหนีการพิพากษาของเราได้อย่างไร?  เจ้าจะสู้ทนความร้อนที่แผดเผาของแสงอาทิตย์ได้อย่างไร?  เมื่อเราให้ความไพบูลย์แก่มนุษย์ เขาไม่ได้ทะนุถนอมมันไว้ในอกของเขา แต่กลับขว้างมันทิ้งไปในที่ที่ไม่มีใครจะสังเกตเห็น  เมื่อวันของเราลงมายังมนุษย์ เขาจะไม่สามารถค้นพบความไพบูลย์ของเรา หรือพบวจนะแห่งความจริงที่ขมขื่นยิ่งกว่าที่เราได้กล่าวแก่เขานานมาแล้วได้อีกต่อไป  เขาจะร้องไห้และคร่ำครวญ เพราะว่าเขาได้สูญเสียความเจิดจ้าของความสว่างไปและได้ตกลงสู่ความมืด  สิ่งที่พวกเจ้าเห็นในวันนี้เป็นเพียงดาบคมกริบจากปากของเราเท่านั้น  เจ้ายังไม่ได้เห็นไม้เท้าในมือของเราหรือเปลวไฟซึ่งเราใช้เผามนุษย์ และนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมพวกเจ้าจึงยังคงหยิ่งผยองและไม่ยับยั้งชั่งใจต่อหน้าเรา  นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเจ้าจึงยังคงต่อสู้กับเราในบ้านของเรา โต้แย้งด้วยลิ้นมนุษย์ของเจ้าในสิ่งที่เราได้กล่าวด้วยปากของเรา  มนุษย์ไม่ครั่นคร้ามต่อเรา และอย่างไรก็ตามเขาก็แสดงความเป็นปรปักษ์กับเราอย่างต่อเนื่องแม้กระทั่งวันนี้ เขาก็ยังคงไม่กลัวโดยสิ้นเชิง  พวกเจ้ามีลิ้นและฟันแห่งความอธรรมในปากของพวกเจ้า  คำพูดและความประพฤติทั้งหลายของพวกเจ้าก็เหมือนคำพูดและความประพฤติของงูที่ได้ล่อลวงเอวาไปสู่บาป  พวกเจ้าเรียกร้องการตอบแทนชนิดตาต่อตา ฟันต่อฟัน จากกันและกัน และพวกเจ้าดิ้นรนต่อสู้ต่อหน้าเราเพื่อแย่งชิงตำแหน่ง ชื่อเสียง และผลกำไรสำหรับพวกเจ้าเอง ทว่าพวกเจ้ากลับไม่รู้ว่าเรากำลังเฝ้าดูคำพูดและความประพฤติทั้งหลายของพวกเจ้าอยู่อย่างลับๆ  เราได้ฟังก้นบึ้งหัวใจของพวกเจ้าแล้ว ก่อนที่พวกเจ้าจะได้มาอยู่ต่อหน้าเราเสียด้วยซ้ำ  มนุษย์ปรารถนาที่จะหลีกหนีให้พ้นมือของเราและหลบหลีกการสังเกตของสายตาของเราเสมอมา แต่เราไม่เคยเลี่ยงไปจากคำพูดหรือความประพฤติทั้งหลายของเขาเลย  แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เรากลับยอมให้คำพูดและความประพฤติเหล่านั้นเข้าสู่สายตาของเราอย่างมีจุดประสงค์ ซึ่งเราอาจตีสอนความไม่ชอบธรรมของมนุษย์และดำเนินการพิพากษาต่อความเป็นกบฏของเขา  ดังนั้น คำพูดและความประพฤติที่เป็นความลับทั้งหลายของมนุษย์จึงยังคงอยู่ต่อหน้าบัลลังก์พิพากษาของเราเสมอ และการพิพากษาของเราก็ไม่เคยจากมนุษย์ไป เพราะความเป็นกบฏของเขานั้นมากเกินไป  งานของเราคือการเผาและชำระล้างคำพูดและพฤติกรรมทั้งหมดของมนุษย์ที่ถูกเอ่ยและกระทำลงไปต่อหน้าวิญญาณของเรา  ดังนี้^[ก] เมื่อเราออกไปจากแผ่นดินโลก ผู้คนจะยังคงรักษาความจงรักภักดีของตนต่อเราไว้ และจะยังคงรับใช้เราเฉกเช่นที่บรรดาผู้รับใช้ที่บริสุทธิ์ของเราทำในงานของเรา ซึ่งเปิดโอกาสให้งานของเราบนแผ่นดินโลกดำเนินต่อไปจนถึงวันที่งานนั้นครบบริบูรณ์

เชิงอรรถ:

ก. ข้อความต้นฉบับไม่มีวลี “ดังนี้”