943 พระอุปนิสัยของพระเจ้าเปี่ยมกรุณา เปี่ยมรัก และที่สำคัญกว่านั้น เปี่ยมบารมี และชอบธรรม
Intro
การทรงใช้ไฟเพื่อทำลายล้างเมืองโสโดม
คือวิธีกำจัดของพระเจ้าที่รวดเร็วที่สุด
Verse 1
การเผาประชาชนแห่งโสโดม
ทำลายทั้งร่างกาย จิตวิญญาณ ดวงจิต
เพื่อทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น
จะไม่มีอีกต่อไปในโลกมนุษย์
หรือโลกที่ไม่อาจมองเห็น
Verse 2
นี่คือหนึ่งทางที่ทรงแสดงพระพิโรธ
หนทางนี้ที่ทรงเปิดเผยและทรงแสดงออก
คือส่วนหนึ่งของแก่นแท้พระพิโรธพระเจ้า
นั่นคือการเผยให้เห็นถึงแก่นแท้ของ
อุปนิสัยอันชอบธรรมของพระเจ้า
Chorus 1
เมื่อพระเจ้าทรงแสดงพระพิโรธ
ทรงเลิกแสดงพระกรุณาหรือว่าความเมตตา
การทนยอมรับนั้นก็ยุติ รวมไปถึงความอดทน
ไม่มีสิ่งใดโน้มน้าวพระองค์ให้ทรงอดทนต่อได้
หรือประทานพระกรุณา หรือทนยอมรับ
Verse 3
แทนที่สิ่งดังกล่าว โดยไม่ทรงมีความลังเล
พระเจ้าทรงส่งพระพิโรธ พระบารมี
ทรงทำสิ่งพึงปรารถนา
จะทรงทำสิ่งเหล่านี้หมดจดและรวดเร็ว
ตามความปรารถนาของพระองค์
Verse 4
นี่คือวิธีที่ทรงส่งพระพิโรธ พระบารมี
และมนุษย์ต้องไม่กระทำล่วงเกิน
นี่แสดงออกถึงส่วนหนึ่งซึ่ง
เป็นพระอุปนิสัยอันชอบธรรม
Chorus 2
เมื่อคนเห็นพระเจ้าแสดงความรัก ความใส่ใจ
ก็ไม่อาจเห็นพระพิโรธหรือว่าพระบารมี
หรือการไม่ทนยอมรับการล่วงเกิน
คนคิดว่าอุปนิสัยอันชอบธรรมของพระเจ้า
คือแค่พระกรุณา ความรัก การทนยอมรับ
Outro
แต่เมื่อพระเจ้าทรงทำลายล้างเมือง
เมื่อพระเจ้าทรงชังมวลมนุษย์
สิ่งที่คนเห็นได้จากโทสะและในพระบารมี
คือความชอบธรรมอีกด้านของพระองค์
นี่คือการไม่ทรงทนยอมรับต่อการล่วงเกิน
ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระเจ้าพระองค์เอง พระผู้ทรงเอกลักษณ์ 2
