489 จงอ่านพระวจนะของพระเจ้าโดยสัมพันธ์กับสภาวะของเจ้า
1 เมื่อเจ้ากินและดื่มพระวจนะของพระเจ้า เจ้าต้องประเมินวัดความเป็นจริงแห่งสภาวะของเจ้าเองโดยอิงพระวจนะเหล่านั้น กล่าวคือ เมื่อเจ้าค้นพบข้อบกพร่องของเจ้าในครรลองของประสบการณ์อันเป็นจริงของเจ้า เจ้าต้องมีความสามารถที่จะค้นหาเส้นทางที่จะปฏิบัติ ที่จะหันหลังให้กับแรงจูงใจทั้งหลายที่ไม่ถูกต้องและมโนคติที่หลงผิดของเจ้า หากเจ้าเพียรพยายามเพื่อสิ่งเหล่านี้และเทหัวใจของเจ้าเข้าไปในการสัมฤทธิ์สิ่งเหล่านั้นอยู่เสมอ เช่นนั้นแล้วเจ้าก็จะมีเส้นทางให้ติดตาม เจ้าจะไม่รู้สึกว่างเปล่า และด้วยเหตุนี้เจ้าย่อมจะสามารถธำรงรักษาสภาวะปกติเอาไว้ได้ เมื่อนั้นเท่านั้นเจ้าจึงจะเป็นใครบางคนที่แบกภาระในชีวิตของเจ้าเอง เป็นผู้ที่มีความเชื่อ
2 เหตุใดเล่า ผู้คนบางคนจึงไม่สามารถนำพระวจนะเหล่านั้นไปปฏิบัติได้หลังจากที่ได้อ่านพระวจนะของพระเจ้าแล้ว? นั่นไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่คิดเรื่องชีวิตอย่างจริงจังหรอกหรือ? เหตุผลที่พวกเขาไม่สามารถจับความเข้าใจสิ่งสำคัญยิ่งยวดที่สุดได้และไม่มีเส้นทางที่จะฝึกฝนปฏิบัติก็คือว่า เมื่อพวกเขาอ่านพระวจนะของพระเจ้า พวกเขาไม่สามารถเกี่ยวโยงสภาวะของพวกเขาเองเข้ากับพระวจนะเหล่านั้นได้ อีกทั้งพวกเขาไม่สามารถมีความรู้ความเข้าใจในสภาวะของพวกเขาเอง มีสิ่งที่เป็นจริงมากมายที่เจ้าไม่รู้ นั่นคือ จะละวางความชื่นชมยินดีของเนื้อหนังอย่างไร จะละวางความคิดว่าตนเองชอบธรรมเสมออย่างไร จะเปลี่ยนตัวเจ้าเองอย่างไร จะเข้าสู่สิ่งเหล่านี้อย่างไร จะปรับปรุงขีดความสามารถของเจ้าอย่างไร และจะเริ่มต้นจากแง่มุมใด นี่พิสูจน์ว่าเจ้ายังไม่ได้พบเส้นทางที่จะปฏิบัติ
3 จงเริ่มต้นฝึกฝนตัวเจ้าเองดังนี้ กล่าวคือ ประการแรก จงอ่านพระวจนะของพระเจ้า มารู้จักคำศัพท์ทางจิตวิญญาณภายในพระวจนะเหล่านั้นให้ดี จงค้นหานิมิตหลักๆ ภายในพระวจนะเหล่านั้น จงระบุส่วนทั้งหลายที่เกี่ยวข้องกับการฝึกฝนปฏิบัติ จงวาดองค์ประกอบทั้งหมดเหล่านี้เข้าด้วยกันทีละอัน จงเข้าสู่องค์ประกอบเหล่านั้นภายในประสบการณ์ของเจ้า เหล่านี้คือสิ่งสำคัญยิ่งยวดที่เจ้าต้องจับความเข้าใจ การฝึกฝนปฏิบัติที่สำคัญยิ่งยวดที่สุดเมื่อกินและดื่มพระวจนะของพระเจ้าก็คือการนี้ กล่าวคือ เมื่อได้อ่านพระวจนะของพระเจ้าบทหนึ่งแล้ว เจ้าต้องสามารถระบุตำแหน่งของส่วนสำคัญที่เกี่ยวข้องกับนิมิตได้ และเจ้ายังต้องสามารถระบุตำแหน่งของส่วนสำคัญที่สัมพันธ์กับการฝึกฝนปฏิบัติได้ด้วยเช่นกัน จงใช้นิมิตเป็นรากฐาน และจงใช้การฝึกฝนปฏิบัติเป็นเครื่องนำทางในชีวิตของเจ้า
ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, การปฏิบัติ (7)