255 ความอาวรณ์สำหรับความรักของพระเจ้า
1
มีเพียงเมื่อพระวจนะของพระเจ้าปลุกให้ฉันตื่นขึ้นเท่านั้น ฉันจึงตระหนักว่า ในความเชื่อนั้นฉันได้ดำรงชีวิตท่ามกลางมโนคติอันหลงผิดเรื่อยมา
ในการเชื่อในพระเจ้าของฉัน ฉันเพียงแค่ถามหาพระพรเรื่อยมาเท่านั้น โดยเพิกเฉยพระวจนะของพระองค์ ด้วยความเสียใจอันดิ่งลึกของฉัน
เมื่อถูกตัดแต่ง ถูกจัดการ และถูกบ่มวินัยครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันจึงเก็บงำการร้องทุกข์คร่ำครวญและการหาเหตุผลเข้าข้างตนเองอยู่เสมอ
เมื่อถูกทดสอบและถลุงครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันจึงลองพยายามที่จะหลบหนีและถอยห่างจากพระเจ้าเป็นนิตย์
ฉันเกลียดที่ฉันเสื่อมทรามยิ่งนักและได้ล้มเหลวที่จะทำได้ดีเทียบเท่าความเจ็บปวดที่พระองค์ทรงรับไว้
โอ พระเจ้า! พระวจนะแห่งการพิพากษาและคำวิวรณ์ของพระองค์ได้ปลุกข้าพระองค์ให้ตื่นขึ้นจากความฝัน
2
ฉันได้สูญเวลามากยิ่งนักไปเปล่าๆ ฉันเชื่อในพระเจ้าเป็นเวลาหลายปีแต่ล้มเหลวที่จะเข้าใจความจริง
อดีตปรากฏขึ้นชั่วแวบหนึ่งฉากแล้วฉากเล่าต่อหน้าต่อตาของฉัน ทั้งหมดที่ฉันทำนั้นก็คือต้านทานและไม่เชื่อฟัง
ฉันเชื่อในพระเจ้าแต่ไม่ได้ก้าวผ่านการพิพากษาและการตีสอนของพระองค์ และตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้วอย่างแท้จริงสำหรับการเสียใจ
ไม่แปลกใจเลยที่อุปนิสัยชีวิตของฉันยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย และฉันก็ไร้ความสามารถที่จะปฏิบัติหน้าที่อันใดให้ดี
ฉันรู้สึกผิดมาก และฉันก็ติดค้างพระเจ้ามากเหลือเกิน
ฉันโหยหาความรักของพระองค์ โดยเกลียดชังตัวฉันเองมากขึ้นไปอีกสำหรับความไร้หัวใจของฉัน
การพิพากษาของพระเจ้ามอบชีวิตแก่ผู้คน ฉันได้ชื่นชมมากมายเหลือเกินจากความรักของพระองค์
และฉันจะไล่ตามเสาะหาความจริงและได้รับชีวิต โดยลุล่วงหน้าที่ของฉันและตอบแทนความรักของพระเจ้า
