Verse 1

ล่องลอยผ่านยุคสมัย ผ่านชีวิต

หลายปีเปลี่ยนไปเหมือนกับความฝัน

รีบเร่งไปมาเพื่อชื่อเสียงและทรัพย์สิน

ชีวิตใช้ไปเพื่อสิ่งทั้งหลายทางเนื้อหนัง

ไม่มีสิ่งใดถูกมอบให้กับความจริง

วัยเยาว์ได้ผ่านพ้นไปเช่นนี้นี่เอง

Verse 2

ไม่มีความคิดถึงความทุกข์ของพระเจ้าเอง

หรือความน่ารักชื่นชมที่ยิ่งใหญ่ของพระองค์

แค่ผ่านวันเวลาอันว่างเปล่าไปอย่างนิ่งเฉย

ไม่มีสักวันที่ใช้ชีวิตเพื่อพระเจ้า

ไม่เคยทำให้ริมพระโอษฐ์ของพระเจ้าแย้มสรวล

ไร้ค่าไม่มีจริงใจและไม่มีสิ่งใดพิเศษ

Pre-chorus 1

ใครเล่าได้เข้าใจพระทัยของพระเจ้า?

ใครเล่าสามารถแบ่งปันชีวิตและความตายกับพระเจ้าได้?

ใครเล่าได้หวงแหนความล้ำค่าพระวจนะทั้งหมดของพระองค์?

ใครเล่าได้อุทิศทั้งหมดของพวกเขาให้แก่พระเจ้า?

Chorus

เมื่อไหร่ดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิจะหยุดเบ่งบาน?

ความรักแท้อยู่ที่นี่ในโลกนี้

ความเศร้าและเชื่อบาน ความสุขและความทุกข์

วัฏจักรแห่งฤดูกาล วนเวียนเรื่อยไป

พระเจ้าถูกละทิ้งปีแล้วปีเล่า

ช่างเป็นโลกที่โศกเศร้าอะไรเช่นนี้!

Verse 3

มนุษย์มีบ้านของเขา ที่อันสุขสบาย

ถึงกระนั้น พระเจ้าก็ไม่มีที่ให้ทรงพักพระเศียรของพระองค์

กี่คนที่มอบถวายตัวพวกเขาเอง?

พระองค์ได้เติมเต็มความหนาวของพระองค์

ทรงสู้ทนความทุกข์ของโลกทั้งหมด

ถึงกระนั้นก็ไม่มีผู้ใดแสดงความเห็นใจเลย

Verse 4

ด้วยความเป็นห่วงมนุษย์ พระเจ้าทรงวิ่งเต้นท่ามกลางพวกเขา

และทรงพระราชกิจต่อไป อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย

ใครเล่าเหลือความคิดไว้ให้พระเจ้าบ้าง?

ถึงแม้ฤดูกาลจะมาและไป

พระองค์ทรงมอบทุกสิ่งเพื่อมนุษยชาติ

ผู้ใดเคยถามหาความชูใจของพระองค์บ้าง?

Pre-chorus 2

มนุษย์ช่างเรียกร้องจากพระเจ้านัก!

ไม่เคยคิดถึงน้ำพระทัยของพระองค์

ชื่นชมชีวิตครอบครัวที่มีความสุข

และทำไมพวกเขาทำให้พระองค์ร่ำไห้?

Chorus

เมื่อไหร่ดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิจะหยุดเบ่งบาน?

ความรักแท้อยู่ที่นี่ในโลกนี้

ความเศร้าและเชื่อบาน ความสุขและความทุกข์

วัฏจักรแห่งฤดูกาล วนเวียนเรื่อยไป

พระเจ้าถูกละทิ้งปีแล้วปีเล่า

ช่างเป็นโลกที่โศกเศร้าอะไรเช่นนี้!