217 ฉันเต็มไปด้วยความสำนึกผิด
1
เมื่อได้ยินว่าพระเจ้าจะทรงหวนคืนสู่ศิโยน ฉันไม่รู้ว่าจะรู้สึกอย่างไร
ฉันได้เชื่อในพระองค์มาเป็นเวลาหลายปี แต่ไม่เคยได้ทำหน้าที่ของฉันดีเลย ฉันรู้สึกถึงความเสียใจอันดิ่งลึกมาก
ฉันได้ชื่นชมความรักของพระเจ้ามากมายยิ่งนัก แต่ไม่เคยได้มอบสิ่งใดแด่พระองค์เป็นการตอบแทนเลย
พระองค์ได้ทรงมอบโอกาสเหมาะมากมายยิ่งนักในการที่จะปฏิบัติ กระนั้นฉันก็ได้เข้าหาโอกาสเหมาะทั้งหมดเหล่านั้นในลักษณะที่หละหลวม
แทนที่จะเป็นเช่นนั้นกลับแสวงหาสถานะ ชื่อเสียง และโชคลาภอย่างมุ่งมั่น และทำแผนสำหรับอนาคต
เมื่อเต็มไปด้วยความอยากอันฟุ้งเฟ้อ ฉันจึงไม่รู้จักความอับอายเลยอย่างแท้จริง และได้เสียเวลาที่ดีไปเปล่าๆ มากเหลือเกิน
บัดนี้ที่พระเจ้ากำลังจะทรงทิ้งพวกเรา ฉันเต็มไปด้วยความสำนึกผิด
2
ทั้งๆ ที่ได้อ่านพระวจนะของพระเจ้ามากมายแล้ว ฉันได้พึงพอใจกับเพียงแค่การเข้าใจคำสอน
เมื่อทบทวนการกระทำของฉันเอง ฉันสามารถเห็นได้ว่า ฉันไม่ได้ครองความเป็นจริงของความจริงแต่อย่างใดเลย
ฉันมองดูที่ธรรมชาติและแก่นแท้ของฉันเอง และเห็นว่าฉันไม่รักความจริง
ฉันจะสามารถฟื้นคืนสิ่งซึ่งจากไปแล้วในเวลาใดๆ ก็ตามได้อย่างไร? ฉันกลัวว่าพระเจ้าได้ทรงทอดทิ้งฉันแล้ว
ฉันเต็มไปด้วยความสำนึกผิดยิ่งนัก เหตุใดเล่าฉันจึงไม่ได้ยอมรับการพิพากษาและการตีสอนของพระเจ้าเมื่อฉันอ่านพระวจนะของพระองค์?
ฉันไม่รู้ว่าการกลับใจใหม่ของฉันได้มาถึงสายเกินไปหรือไม่ ฉันเต็มไปด้วยความสำนึกผิด
ฉันไม่รู้ว่าพระเจ้าจะทรงมอบโอกาสแก่ฉันอีกครั้งหรือไม่ ฉันเต็มไปด้วยความสำนึกผิด
