116 มีเพียงผู้คนที่ซื่อสัตย์เท่านั้นที่มีสภาพเสมือนมนุษย์
Verse 1
ฉันเคยเสาะหาชื่อเสียง โชคลาภ
หลักธรรมที่มีถูกโยนทิ้งไป
โกหกเพื่อหาเลี้ยงชีพ
มโนธรรมหายไป
ไม่คำนึงถึงศีลธรรม
ทั้งศักดิ์ศรีและความสุจริต เหล่านี้ทั้งปวง
ไม่สำคัญต่อฉันเลย
Verse 2
ฉันอยู่เพื่อดับความปรารถนาในทางโลก
ทั้งความละโมบ ความอยากได้อยากมี
เกลือกกลิ้งอยู่ในปลักตมที่เปี่ยมบาป
ด้วยหัวใจรุ่มร้อน ไม่สงบ
ฉันไม่อาจหนีพ้นวังวนความมืดนี้
ความร่ำรวยกับความพึงใจชั่วคราว
ไม่อาจซ่อนเร้นความว่างเปล่าข้างใน
Pre-chorus
บอกฉันทีไยแสนยาก
ที่จะมีความสัตย์สุจริต
ที่นี่คือโลกประเภทใด
ที่มนุษย์นั้นร้อยเล่ห์กล
ใครกันจะช่วยฉันให้รอดไป
Chorus
ฉันได้ยินพระสุรเสียงพระเจ้า
ฉันกลับมาอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์
พระวจนะแห่งความจริง
ชำระฉันบริสุทธิ์ เลิกเสื่อมทราม
พระวจนะแห่งการพิพากษา การตีสอน
คือมิตรของฉันชั่วชีวี
การยอมรับการพิเคราะห์ของพระองค์
นำสันติสุขสู่หัวใจ
ไม่มีแล้วการลวงหลอกและจอมปลอม
ฉันมีชีวิตในความสว่าง
หัวใจเปิดกว้างและซื่อสัตย์
ใช้ชีวิตตามสภาพเสมือนมนุษย์ในที่สุด
Verse 3
ฉันได้ประโยชน์จากการอ่านมากมาย
อ่านพระวจนะทุก ๆ วัน
ฉันได้เข้าใจความจริงมากมาย
มีกฎเกณฑ์ การประพฤติของมนุษย์
ฉันได้ผ่านบททดสอบ ฉันได้เห็นพระพักตร์
ภายในพระวจนะ ฉันได้ชีวิตใหม่
ฉันจึงสามารถเป็นบุคคลที่ซื่อสัตย์
Chorus
ฉันได้ยินพระสุรเสียงพระเจ้า
ฉันกลับมาอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์
พระวจนะแห่งความจริง
ชำระฉันบริสุทธิ์ เลิกเสื่อมทราม
พระวจนะแห่งการพิพากษา การตีสอน
คือมิตรของฉันชั่วชีวี
การยอมรับการพิเคราะห์ของพระองค์
นำสันติสุขสู่หัวใจ
ไม่มีแล้วการลวงหลอกและจอมปลอม
ฉันมีชีวิตในความสว่าง
หัวใจเปิดกว้างและซื่อสัตย์
ใช้ชีวิตตามสภาพเสมือนมนุษย์ในที่สุด
Outro
ฉันรู้สึกขอบคุณตลอดกาล
ในความรอดและความรักของพระเจ้า
ฉันรู้สึกซาบซึ้งชั่วกาลต่อพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
