1 ในทุกเวลา ประชากรของเราควรเตรียมพร้อมต่อต้านกลอุบายอันเจ้าเล่ห์ของซาตาน พิทักษ์ประตูบ้านของเราเพื่อเรา พวกเขาควรมีความสามารถที่จะสนับสนุนซึ่งกันและกันและจัดเตรียมให้แก่กันและกันได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการตกอยู่ในกับดักของซาตาน ซึ่งในเวลานั้นก็คงจะสายเกินกว่าจะเสียใจ เหตุใดเราจึงกำลังฝึกฝนพวกเจ้าด้วยความเร่งด่วนเช่นนี้? เหตุใดเราจึงบอกพวกเจ้าถึงข้อเท็จจริงทั้งหลายของโลกฝ่ายจิตวิญญาณ? เหตุใดเราจึงเตือนจำและเตือนสติพวกเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า? พวกเจ้าเคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างหรือไม่? การใคร่ครวญของพวกเจ้าเคยได้ให้ความกระจ่างแจ้งหรือไม่? ดังนั้นพวกเจ้าต้องไม่เพียงมีความสามารถที่จะสร้างประสบการณ์แก่ตัวเจ้าเองโดยก่อร่างสร้างขึ้นบนรากฐานแห่งอดีต แต่ที่มากยิ่งกว่านั้นคือ ต้องขับไล่มลทินภายในตัวเจ้าภายใต้การนำแห่งวจนะของวันนี้ โดยยอมให้แต่ละวจนะของเราหยั่งรากและเบ่งบานภายในจิตวิญญาณทั้งหลายของเจ้า และที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือเพื่อออกผลได้มากยิ่งขึ้น

2 นี่เป็นเพราะว่าสิ่งที่เราขอนี้มิใช่ดอกไม้ที่สะพรั่งสดใส แต่คือผลอันดกดื่น—ผลที่ไม่สูญเสียความสุกงอมของมัน เจ้าเข้าใจความหมายที่แท้จริงของวจนะของเราไหม? แม้ว่าดอกไม้ในเรือนกระจกมีเหลือคณานับราวกับหมู่ดาว และดึงดูดฝูงชนทั้งหมดที่ชื่นชมดอกไม้เหล่านั้นเข้ามา ทันทีที่ดอกไม้ร่วงโรยลง ดอกไม้เหล่านั้นก็กลายเป็นเพียงเศษซากเหมือนกลอุบายอันเล่ห์ลวงของซาตาน และไม่มีผู้ใดแสดงความสนใจใดๆ ในดอกไม้เหล่านั้น กระนั้นก็ดี ดอกไม้ทั้งหมดที่ถูกลมพัดกระหน่ำและถูกพระอาทิตย์แผดเผา ที่กล่าวคำพยานต่อเรา แม้ว่าจะไม่เบ่งบานสวยงาม แต่จะออกผลทันทีที่ดอกไม้เหล่านี้ร่วงโรยลง ด้วยว่าเราพึงประสงค์ให้พวกมันเป็นเช่นนั้น เมื่อเรากล่าววจนะเหล่านี้ พวกเจ้าเข้าใจมากน้อยเพียงใด? ทันทีที่เหล่าดอกไม้ร่วงโรยและออกผล และทันทีที่สามารถจัดเตรียมผลทั้งหมดนี้เพื่อความชื่นชมยินดีของเราได้ เราจะสรุปปิดตัวงานของเราทั้งหมดบนแผ่นดินโลก และจะเริ่มชื่นชมการตกผลึกของปัญญาของเรา!

ดัดแปลงจาก “บทที่ 3” ของ พระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล ใน พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์