149 ข้าพระองค์จะต้อนรับพระพักตร์แย้มสรวลของพระองค์เมื่อพระองค์ทรงปรากฏต่อหน้าข้าพระองค์
1
พระสุรเสียงที่คุ้นเคยเรียกข้าพระองค์ครั้งแล้วครั้งเล่า
ปลุกจิตวิญญาณของข้าพระองค์ ให้ข้าพระองค์ตื่นจากค่ำคืนที่ยาวนาน
ข้าพระองค์มองเห็นพระพักตร์แย้มสรวลของพระองค์ผ่านหมอก
ข้าพระองค์ไม่เคยคิดฝันว่าข้าพระองค์จะได้เห็นพระพักตร์ของพระเจ้า
ข้าพระองค์คือมนุษย์ที่เสื่อมทราม สิ้นไร้เกียรติ
ถึงกระนั้น ราชาที่ทรงพระสิริและทรงพระเกียรติที่สุดก็กำลังเสด็จมาหาข้าพระองค์
พระวจนะของพระองค์เรียกข้าพระองค์เข้ามา หัวใจของข้าพระองค์ดื่มด่ำกับความชื่นบาน
การใช้ชีวิตอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ทุกวันคือความหวานชื่นและความผาสุก
2
ข้าพระองค์สงบเงียบเฉพาะพระพักตร์พระองค์ รับฟังพระวจนะของพระองค์
พระวจนะของพระองค์อบอุ่นและเข้มแข็ง
ความรักในการพิพากษาและการตีสอนของพระองค์ได้ปลุกหัวใจของข้าพระองค์ให้ตื่นขึ้นแล้ว
ข้าพระองค์มองเห็นว่าพระวจนะของพระองค์คือความจริง มีค่ามากเหลือเกิน!
ความรักของพระองค์ ช่างจริงใจและสวยงาม
เติมเต็มหัวใจของข้าพระองค์และปลุกความรักของข้าพระองค์
มีหลายสิ่งหลายอย่างเหลือเกินให้รักในตัวพระองค์ และทั้งหมดนั้นถูกสลักในหัวใจของฉัน
การได้ถวายหัวใจของข้าพระองค์และความรักของข้าพระองค์แด่พระองค์คือความปรารถนาของข้าพระองค์
3
บัดนี้พระองค์ทรงอยู่แห่งใด องค์หนึ่งเดียวสุดที่รักของข้าพระองค์?
ขณะที่ข้าพระองค์ร่ำร้องหาความรักของพระองค์ ค่ำคื่นที่นอนไม่หลับนั้นแสนยาวนาน
พระองค์ทรงรักข้าพระองค์ เช่นนั้นแล้วเหตุใดจึงซ่อนเร้นพระองค์เองจากข้าพระองค์เล่า?
หัวในของข้าพระองค์กระสับกระส่ายเมื่อข้าพระองค์ไม่สามารถมองเห็นพระพักตร์ของพระองค์
ในความทุกข์ลำบากและบททดสอบทั้งหลายนั้น ข้าพระองค์เรียกและมองหาพระองค์
ด้วยพระวจนะของพระองค์ที่นำข้าพระองค์ นั่นเหมือนกับการได้เห็นพระพักตร์ของพระองค์
ด้วยการรักพระองค์สุดใจ การตามติดใกล้ชิดเบื้องหลังย่างพระบาทของพระองค์ ข้าพระองค์เกิดความแข็งแกร่งขึ้นในความเชื่อ
การใช้ชีวิตตามพระวจนะของพระองค์ทำให้ข้าพระองค์รู้สึกมีสันติสุขและสบายใจ
ประสานเสียง
พระวจนะของพระองค์คือความจริงและได้เข้าครอบครองหัวใจของข้าพระองค์
การได้ใช้ชีวิตตามพระวจนะของพระองค์คือความผาสุกอย่างที่สุด
ข้าพระองค์ปรารถนาที่จะรักและเป็นพยานต่อพระองค์และติดตามพระองค์ไปจนตลอดชีวิของข้าพระองค์
เมื่อนั้น เมื่อทำคำพยานของข้าพระองค์เสร็จสิ้นแล้ว ข้าพระองค์จะต้อนรับพระพักตร์แย้มสรวลของพระองค์เมื่อพระองค์ทรงปรากฏต่อหน้าข้าพระองค์
