I

ไม่ว่าพระเจ้ากริ้วชาวนีนะเวห์เพียงใดก็ตาม ทันทีที่พวกเขาประกาศอดอาหารและสวมผ้ากระสอบกับขี้เถ้า พระหทัยของพระองค์ก็เริ่มอ่อนลงทุกที และพระองค์เริ่มเปลี่ยนพระทัย  ชั่วขณะก่อนที่พระองค์ทรงกล่าวประกาศต่อพวกเขาว่าพระองค์จะทรงทำลายเมืองนี้—ชั่วขณะก่อนการกลับใจและการสารภาพบาปของพวกเขานั้น—พระเจ้ายังคงกริ้วพวกเขา  ทันทีที่พวกเขาได้ดำเนินลำดับการกระทำที่กลับใจต่างๆ แล้ว โทสะที่พระเจ้ามีต่อผู้คนเมืองนีนะเวห์ก็ค่อยๆ แปลงรูปเป็นความปรานีและการทนยอมรับพวกเขา

II

ไม่มีอะไรที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับการเผยพระอุปนิสัยสองแง่มุมนี้ของพระเจ้าพร้อมกันในเหตุการณ์เดียวกัน  พระเจ้าได้ทรงแสดงและเผยแก่นแท้แต่ละอย่างที่ตรงข้ามกันสองขั้วนี้ก่อนและหลังจากที่ชาวนีนะเวห์กลับใจ เปิดโอกาสให้ผู้คนได้เห็นความแท้จริงและความมิอาจถูกล่วงเกินได้แห่งเนื้อแท้ของพระเจ้า  พระเจ้าทรงใช้ท่าทีของพระองค์เพื่อบอกผู้คนดังนี้ว่า ไม่ใช่ว่าพระเจ้าไม่ทรงทนยอมรับผู้คนหรือว่าพระเจ้าไม่ทรงต้องประสงค์จะแสดงความปรานีต่อพวกเขา แต่เป็นเพราะพวกเขาแทบจะไม่กลับใจต่อพระเจ้าอย่างแท้จริง และเป็นสิ่งที่พบได้ยากที่ผู้คนจะหันกลับจากการประพฤติชั่วของพวกเขาและเลิกการทารุณซึ่งมือพวกเขาทำอย่างแท้จริง

III

เมื่อพระเจ้ากริ้วมนุษย์ พระองค์ทรงหวังว่ามนุษย์จะสามารถกลับใจได้อย่างแท้จริง และพระองค์ทรงหวังที่จะมองเห็นการกลับใจใหม่อันแท้จริงของมนุษย์ ซึ่งในกรณีนั้น พระองค์ก็จะประทานความปรานีและการทนยอมรับให้กับมนุษย์อย่างโอบอ้อมอารีต่อไป  นี่กล่าวได้ว่าการประพฤติปฏิบัติชั่วของมนุษย์นำมาซึ่งพระพิโรธของพระเจ้า ในขณะที่ความปรานีและการยอมผ่อนปรนของพระเจ้าถูกประทานให้กับผู้ที่ฟังพระเจ้าและกลับใจเฉพาะพระพักตร์พระองค์อย่างแท้จริง ให้กับผู้ที่สามารถหันกลับจากการประพฤติชั่วของพวกเขาและเลิกการทารุณซึ่งมือพวกเขาทำ  ท่าทีของพระเจ้าได้รับการเผยอย่างชัดเจนมากในการปฏิบัติต่อชาวนีนะเวห์ของพระองค์ ความกรุณาและความยอมผ่อนปรนของพระเจ้านั้นได้มาไม่ยากเย็น และสิ่งที่พระองค์ทรงพึงประสงค์คือการกลับใจใหม่อันแท้จริงของคนเรา  ตราบที่ผู้คนหันห่างทางชั่วของตนและละทิ้งความรุนแรงของตนพระเจ้าจะเปลี่ยนพระทัยของ พระองค์และท่าทีที่พระองค์ทรงมีต่อพวกเขา

จาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระเจ้าพระองค์เอง พระผู้ทรงเอกลักษณ์ 2