1 ผู้คนเรียกร้องจากพระเจ้ามากเกินไป และข้อเรียกร้องดังกล่าวนั้นเกินเลย พวกเขาไร้เหตุผลอย่างที่สุดในการที่พวกเขามักจะขอให้พระองค์ทรงทำสิ่งต่างๆ ในหนทางนี้หรือในหนทางนั้นอยู่เสมอ  ผู้คนไม่สามารถนบนอบต่อพระเจ้าหรือนมัสการพระองค์ได้อย่างสิ้นเชิง  แต่พวกเขากลับร้องขออย่างไร้เหตุผลตามการเลือกชอบของพวกเขาเอง  พวกเขาคาดหวังให้พระเจ้าทรงยอมผ่อนปรนอย่างมาก อดทนกับผู้คนเสมอ สื่อสารเกี่ยวกับความจริงทุกคราที่พระองค์ทรงมองเห็นพวกเขา ตรัสกับพวกเขาเสมอ และอื่นๆ  พวกเจ้าควรคิดทบทวนเรื่องเหล่านี้  เหตุผลของมนุษย์มีข้อบกพร่องเหลือเกินมิใช่หรือ?  พวกเขาไม่เพียงไม่สามารถนบนอบต่อการจัดวางเรียบเรียงและการจัดการเตรียมการของพระเจ้า หรือยอมรับทั้งหมดที่มาจากพระเจ้าได้โดยสิ้นเชิงเท่านั้น แต่ในทางตรงกันข้าม พวกเขายังบังคับให้พระเจ้าทำตามข้อพึงประสงค์เพิ่มเติม  ผู้คนที่มีการเรียกร้องเช่นนี้จะสามารถสัตย์ซื่อต่อพระเจ้าได้อย่างไร?  พวกเขาจะสามารถนบนอบต่อการจัดการเตรียมการของพระเจ้าได้อย่างไร?  พวกเขาจะสามารถรักพระเจ้าได้อย่างไร?  

2 ผู้คนทั้งปวงมีข้อเรียกร้องว่าพระเจ้าควรจะรักพวกเขา ทนยอมรับพวกเขา สอดส่องดูแลและปกป้องพวกเขา และเอาใจใส่พวกเขาอย่างไร แต่ทว่าพวกเขากลับไม่มีข้อพึงประสงค์ว่าพวกเขาเองควรรักพระเจ้า คิดถึงพระเจ้า คำนึงถึงพระเจ้า ทำให้พระเจ้าพึงพอพระทัย มีพระเจ้าในหัวใจของพวกเขา และนมัสการพระเจ้าอย่างไร  สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในหัวใจของผู้คนหรือไม่?  เหล่านี้คือสิ่งที่ผู้คนควรทำ ดังนั้นแล้วเหตุใดพวกเขาจึงไม่ดั้นด้นทำสิ่งเหล่านี้อย่างแข็งขันกันเล่า?  ผู้คนบางคนสามารถมีใจกระตือรือร้นอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่ยั่งยืน การพบพานกับความล้มเหลวเล็กน้อยก็สามารถทำให้พวกเขารู้สึกหมดกำลังใจ สูญเสียความหวัง และร้องทุกข์คร่ำครวญ  ผู้คนมีปัญหามากมายเหลือเกิน และมีผู้คนน้อยเกินไปที่ไล่ตามเสาะหาความจริง และพยายามรักและทำให้พระเจ้าพึงพอพระทัย  มนุษย์ไม่มีเหตุผลอย่างที่สุด ยืนในตำแหน่งที่ผิด และมองตัวพวกเขาเองว่ามีค่าเป็นพิเศษ

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 3 บทเสวนาโดยพระคริสต์แห่งยุคสุดท้าย, ภาคที่สาม