1 นี่เป็นเพราะพวกเจ้าดำรงชีวิตในอาณาจักรเดียวกัน ดินแดนอันโสมมเดียวกันกับพระเจ้า พวกเจ้าจึงเป็นตัวประกอบเสริมความเด่นและได้รับความรอดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดไว้ หากพระเจ้าไม่ได้ทรงบังเกิดเป็นมนุษย์ ผู้ใดเล่าจะเมตตาพวกเจ้า และผู้ใดเล่าจะเหลียวแลพวกเจ้า พวกผู้คนต่ำต้อยอย่างที่พวกเจ้าเป็น? ผู้ใดเล่าจะดูแลพวกเจ้า? หากพระเจ้าไม่ได้ทรงบังเกิดเป็นมนุษย์เพื่อจะทรงพระราชกิจท่ามกลางพวกเจ้า เมื่อใดเล่าพวกเจ้าจึงจะได้รับความรอดนี้ซึ่งบรรดาผู้ที่มาก่อนเจ้าไม่เคยได้รับ? หากเราไม่ได้บังเกิดเป็นมนุษย์เพื่อดูแลพวกเจ้า เพื่อพิพากษาบาปของพวกเจ้า พวกเจ้าจะไม่ร่วงหล่นลงสู่แดนคนตายไปนานแล้วหรอกหรือ?

2 หากเราไม่ได้บังเกิดเป็นมนุษย์และถ่อมใจของเราเองท่ามกลางพวกเจ้า พวกเจ้าจะมีคุณสมบัติเหมาะสมกับการเป็นตัวประกอบเสริมความเด่นให้กับพระอุปนิสัยที่ชอบธรรมของพระเจ้าได้อย่างไร? พวกเจ้าไม่ได้เป็นตัวประกอบเสริมความเด่นเพราะเรารับรูปสัณฐานอย่างมนุษย์ และมาอยู่ท่ามกลางพวกเจ้าเพื่อทำให้พวกเจ้าสามารถได้รับความรอดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหรอกหรือ? พวกเจ้าไม่ได้รับความรอดนี้ไว้เพราะเราบังเกิดเป็นมนุษย์หรอกหรือ? หากพระเจ้าไม่ได้ทรงบังเกิดเป็นมนุษย์เพื่อดำรงพระชนม์ชีพกับพวกเจ้า พวกเจ้าจะยังคงค้นพบว่าพวกเจ้ากำลังดำรงชีวิตที่ต่ำเตี้ยยิ่งกว่าสุนัขและสุกรในนรกแบบมนุษย์หรือไม่? พวกเจ้ายังไม่ได้รับการตีสอนและพิพากษาเพราะพวกเจ้าเป็นตัวประกอบเสริมความเด่นให้กับงานในเนื้อหนังของเราใช่หรือไม่?

3 ไม่มีงานใดที่เหมาะกับพวกเจ้ามากไปกว่างานตัวประกอบเสริมความเด่น ด้วยเหตุที่พวกเจ้าคือตัวประกอบเสริมความเด่น พวกเจ้าจึงได้รับการช่วยให้รอดท่ามกลางการพิพากษา พวกเจ้าไม่รู้สึกว่าการมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะทำตนเป็นตัวประกอบเสริมความเด่นถือเป็นพระพรในชีวิตของพวกเจ้าหรอกหรือ? พวกเจ้าเพียงทำงานของตัวประกอบเสริมความเด่น แต่พวกเจ้าก็รับความรอดเช่นนั้นไว้อย่างที่พวกเจ้าไม่เคยได้มีหรือไม่เคยแม้แต่จินตนาการมาก่อน วันนี้ หน้าที่ของพวกเจ้าคือการเป็นตัวประกอบเสริมความเด่น และรางวัลอันสมควรของพวกเจ้าคือการชื่นชมพระพรนิรันดร์กาลในอนาคต ความรอดที่พวกเจ้าได้รับไม่ใช่ความรู้ความเข้าใจเชิงลึกบางอย่างที่ไม่จีรังหรือความรู้บางอย่างที่ไม่ยั่งยืนเกี่ยวกับยุคปัจจุบัน แต่เป็นพระพรที่ยิ่งใหญ่กว่า นั่นคือ การดำเนินต่อไปของชีวิตชั่วนิรันดร์

ดัดแปลงจาก “วิธีที่ขั้นตอนที่สองของพระราชกิจแห่งการพิชิตชัยสัมฤทธิ์ผล” ใน พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์