1 ในข้อเท็จจริงแล้ว ท่าทีเพียงอย่างเดียวที่สิ่งทรงสร้างควรมีต่อพระผู้สร้างของมันก็คือท่าทีของความเชื่อฟัง ท่าทีของความเชื่อฟังแบบปราศจากเงื่อนไข เจ้าไม่มีความจำเป็นต้องเสวนาถึงวิธีและเหตุผลทั้งหลายของสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงทำไป ทั้งหมดที่เจ้าจำเป็นต้องทำก็คือธำรงรักษาความเชื่อของเจ้าที่ว่า พระองค์ทรงเป็นความจริง และระลึกรู้ว่า พระองค์ทรงเป็นพระผู้สร้างของเจ้า ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของเจ้า นี่สูงส่งกว่าความจริงทั้งมวล สูงส่งกว่าสติปัญญาทางโลกทั้งมวล กว่าสิ่งที่เรียกว่าศีลธรรม จริยธรรมของมนุษย์ ความรู้ การศึกษา ปรัชญาหรือวัฒนธรรมตามประเพณีของมนุษย์ และถึงขั้นสูงส่งกว่าความเสน่หาหรือความเป็นเพื่อน หรือสิ่งที่เรียกว่าความรักระหว่างผู้คน—สูงส่งกว่าสิ่งอื่นใดโดยสมบูรณ์

2 โดยไม่คำนึงว่าบุคคลหนึ่งได้เชื่อในพระเจ้ามานานเท่าไร ถนนสายที่พวกเขาได้เดินทางล่องมานั้นยาวเท่าไร พวกเขาได้ทำงานไปมากเท่าไรและกี่หน้าที่แล้วที่พวกเขาได้ปฏิบัติไป คราวนี้ทั้งหมดล้วนได้กำลังตระเตรียมพวกเขาเพื่อสิ่งหนึ่งสิ่งเดียว นั่นคือ เพื่อให้เจ้ามีความสามารถที่จะสัมฤทธิ์การนบนอบอันสมบูรณ์ปราศจากเงื่อนไขต่อพระเจ้าในท้ายที่สุด เจ้าต้องมีท่าทีที่เชื่อฟังเสมอ โดยไม่คำนึงถึงสภาพแวดล้อม ผู้คน เหตุการณ์ และสิ่งทั้งหลายที่มาสู่เจ้าโดยไม่คาดฝันและที่พระเจ้าได้ทรงจัดการเตรียมการไว้แล้ว จงอย่าถามเหตุผลว่าทำไม—เจ้าต้องมีท่าทีนี้ หากเจ้ากำลังตรวจสอบอยู่เสมอว่าสิ่งที่พระเจ้ากำลังทรงทำอยู่นั้นคล้อยตามมโนคติอันหลงผิดทั้งหลายของเจ้าหรือไม่ กำลังมองตรงที่ว่าสิ่งที่พระเจ้ากำลังทรงทำนั้นเป็นสิ่งที่เจ้าชอบหรือไม่ หรือถึงขั้นมองว่าสิ่งที่พระเจ้ากำลังทรงทำนั้นทำตามสิ่งที่เจ้าเชื่อว่าเป็นความจริงหรือไม่ เช่นนั้นแล้วตำแหน่งของเจ้าก็ผิด และนี่จะนำพาความเดือดร้อนมาสู่เจ้า และเจ้าก็จะหมื่นเหม่ที่จะล่วงเกินพระอุปนิสัยของพระเจ้า

ดัดแปลงจาก “พวกเขาคงจะให้ผู้อื่นเชื่อฟังเฉพาะพวกเขาเท่านั้น ไม่ใช่ความจริงหรือพระเจ้า (2)” ใน การเปิดโปงศัตรูของพระคริสต์