Verse 1

พระเจ้าทรงสร้างโลก และนำมนุษย์เข้ามา

เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงให้กำเนิด

มนุษย์มีพ่อแม่น้องพี่ ไม่เดียวดายต่อไป

อยู่ใต้ลิขิตพระองค์ตั้งแต่เกิด

คือชีวิตจากพระเจ้า

ได้หนุนนำชีวิตทั้งมวล

ทุกช่วงการเติบโต จนเมื่อเริ่มได้เป็นผู้ใหญ่

ระหว่างขั้นตอนทั้งหมดพวกเขาเชื่อว่ามันเป็น

ความรักและการดูแลจากครอบครัว

Chorus

ไม่มีใครเลยสักคน ที่พระองค์ดูแลค่ำเช้า

เริ่มก้มกราบนมัสการพระองค์

พระองค์ยังคงทรงงาน ตามแผนการต่อผู้คน

ผู้ซึ่งดูสิ้นหวังจนเกินจะรับไหว

พระองค์หวังว่าวันหนึ่ง

คนจะตื่นจากความฝัน

เห็นคุณค่าและจุดหมายของชีวิต

เข้าใจว่าพระองค์ทรงทุ่มเทเพียงใดให้มนุษย์

ไยพระองค์ โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

ใช่พระองค์โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

Verse 2

ไม่มีใครเชื่อว่าคนเติบโตด้วยการเลี้ยงดูของพระเจ้า

พวกเขาคิดว่าผู้คน โตด้วยสัญชาตญาณ

เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าชีวิต มาจากไหน หรือใครให้มา

เหตุใดสัญชาตญาณสร้างความอัศจรรย์

โอ้ พวกเขาคิดว่าอาหารที่ทานช่วยต่อชีวิต

ว่าชีวิตดำเนินได้ เพราะความพากเพียร

ว่าคนคงอยู่เพราะความเชื่อ

เขาไม่เห็นสิ่งที่พระองค์สร้าง

พวกเขาจึงผลาญชีวิตที่พระเจ้าประทาน

Chorus

ไม่มีใครเลยสักคน ที่พระองค์ดูแลค่ำเช้า

เริ่มก้มกราบนมัสการพระองค์

พระองค์ยังคงทรงงาน ตามแผนการต่อผู้คน

ผู้ซึ่งดูสิ้นหวังจนเกินจะรับไหว

พระองค์หวังว่าวันหนึ่ง

คนจะตื่นจากความฝัน

เห็นคุณค่าและจุดหมายของชีวิต

เข้าใจว่าพระองค์ทรงทุ่มเทเพียงใดให้มนุษย์

ไยพระองค์ โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

ใช่พระองค์โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

ไม่มีใครเลยสักคน ที่พระองค์ดูแลเช้าค่ำ

เริ่มก้มกราบนมัสการพระองค์

พระองค์ยังคงทรงงาน ตามแผนการต่อผู้คน

ผู้ซึ่งดูสิ้นหวังจนเกินจะรับไหว

พระองค์หวังว่าวันหนึ่ง

คนจะตื่นจากความฝัน

เห็นคุณค่าและจุดหมายของชีวิต

เข้าใจว่าพระองค์ทรงทุ่มเทเพียงใดให้มนุษย์

ไยพระองค์ โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

ใช่พระองค์โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระเจ้าทรงเป็นแหล่งกำเนิดชีวิตมนุษย์