1 พระเจ้าทรงพระราชกิจเพื่อบริหารจัดการมวลมนุษย์ ช่วยมวลมนุษย์ให้รอด และด้วยการนั้น หน้าที่ของมวลมนุษย์จึงก่อเกิด และไม่ว่ามนุษย์จะปฏิบัติหน้าที่ใด นี่คือสิ่งที่งดงามและชอบธรรมที่สุดท่ามกลางมนุษย์  สิ่งทรงสร้างทั้งหลายของพระเจ้าดำรงชีวิตภายใต้อำนาจครอบครองของพระเจ้า พวกเขายอมรับทั้งหมดที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมให้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่มาจากพระเจ้า และดังนั้นพวกเขาจึงควรลุล่วงหน้าที่รับผิดชอบและภาระผูกพันของพวกเขา—นี่คือหน้าที่ของพวกเขา  การที่มวลมนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ของสิ่งทรงสร้างของพระเจ้าย่อมชอบธรรม งดงาม และประเสริฐกว่าสิ่งอื่นที่ทำกันในยามที่ดำรงชีวิตอยู่ในโลกของมนุษย์ ไม่มีสิ่งใดท่ามกลางมวลมนุษย์ที่เปี่ยมความหมายหรือควรค่ายิ่งกว่า และไม่มีสิ่งใดนำพาความหมายและความควรค่ามาสู่ชีวิตของสิ่งทรงสร้างของพระเจ้าได้ยิ่งใหญ่ไปกว่าการปฏิบัติหน้าที่ของสิ่งทรงสร้างของพระเจ้า

2 การที่สิ่งทรงสร้างของพระเจ้าสามารถปฏิบัติหน้าที่ของตน สามารถสนองน้ำพระทัยของพระผู้สร้าง ย่อมเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดท่ามกลางมวลมนุษย์ และเป็นบางสิ่งที่ควรเฉลิมฉลองท่ามกลางมวลมนุษย์  สิ่งทรงสร้างของพระเจ้าควรยอมรับทุกสิ่งที่พระผู้สร้างไว้วางพระทัยมอบหมายให้พวกเขาทำอย่างไม่มีเงื่อนไข สำหรับมวลมนุษย์ที่ปฏิบัติหน้าที่ของสิ่งมีชีวิตทรงสร้าง ไม่มีสิ่งใดเป็นการได้รับพร แสนวิเศษหรือควรค่าแก่การฉลองรำลึกยิ่งไปกว่า—นั่นเป็นบางสิ่งในเชิงบวก  ในด้านของพระผู้สร้าง พระองค์เต็มพระทัยที่จะไว้วางพระทัยมอบหมายพระบัญชานี้แก่พวกเจ้าแต่ละคน และในด้านของมวลมนุษย์ที่ทรงสร้าง ผู้คนควรยินดียอมรับหน้าที่นี้ โดยปฏิบัติต่อหน้าที่นี้ในฐานะภาระผูกพันในชีวิตของพวกเขา และในฐานะความควรค่าที่พวกเขาควรดำรงชีวิตนี้ไปตามความควรค่านั้น  ไม่มีการซื้อขายแลกเปลี่ยนในที่นี้เลย นี่หาใช่การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกันไม่

3 ด้วยเหตุที่ผู้คนควรที่จะปฏิบัติหน้าที่ของสิ่งมีชีวิตทรงสร้าง พระผู้สร้างจึงได้ทรงพระราชกิจที่ยิ่งใหญ่ขึ้นท่ามกลางมวลมนุษย์อีกครั้ง กล่าวคือ พระองค์ทรงจัดเตรียมความจริงไว้ให้มวลมนุษย์ โดยเปิดโอกาสให้พวกเขาได้รับความจริงจากพระองค์ในยามที่พวกเขาปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขา และด้วยผลจากการนั้น จึงปลดเปลื้องอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของพวกเขาและได้รับการชำระให้สะอาด  ด้วยเหตุนั้น พวกเขาจึงมาสนองน้ำพระทัยของพระเจ้าและออกเดินไปบนเส้นทางที่ถูกต้องในชีวิต และในท้ายที่สุด พวกเขาจึงสามารถยำเกรงพระเจ้าและหลบเลี่ยงความชั่ว บรรลุความรอดโดยบริบูรณ์ และไม่อยู่ภายใต้ความทุกข์ร้อนจากซาตานอีกต่อไป  นี่คือผลลัพธ์หลักๆ ที่พระเจ้าจะทรงให้มนุษย์สัมฤทธิ์ในท้ายที่สุดโดยการปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขา  เพราะฉะนั้น ในขณะที่มวลมนุษย์ปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขา พวกเขาจึงไม่เพียงแค่ชื่นชมคุณค่าและนัยสำคัญที่การปฏิบัติหน้าที่ในฐานะสิ่งมีชีวิตทรงสร้างของคนเรานำมาสู่ชีวิตมนุษย์เท่านั้น แต่พวกเขายังได้รับการชำระให้สะอาดและได้รับการช่วยให้รอด และในท้ายที่สุด พวกเขาก็มาดำรงชีวิตอยู่ในความสว่างแห่งพระพักตร์ของพระผู้สร้าง

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 3 การเปิดโปงพวกศัตรูของพระคริสต์, ประการที่เก้า (ภาคที่เจ็ด)