Verse 1

งานพระเจ้าเคลื่อนไปข้างหน้าตลอด

แม้เป้าประสงค์ไม่เคยเปลี่ยน

วิถีที่ใช้เปลี่ยนผันตลอดเวลา

พวกที่ติดตามพระองค์จึงเปลี่ยนเช่นกัน

ยิ่งทรงงานมากเท่าใด

คนยิ่งรู้จักพระองค์สมบูรณ์ขึ้น

อุปนิสัยมนุษย์เปลี่ยนด้วยราชกิจเช่นกัน

Verse 2

เพราะราชกิจเปลี่ยนผันตลอดเวลา

บรรดาผู้ที่ไม่รับรู้

เรื่องงานที่พระวิญญาณทรงกระทำ

กับพวกที่สิ้นคิดซึ่งไม่รู้ความจริง

เริ่มจะต่อต้านพระเจ้า

ราชกิจท้ามโนคติคน

ราชกิจใหม่เสมอและไม่มีวันเก่า

Chorus

พระเจ้าไม่ทรงราชกิจซ้ำเดิม

แต่กลับทรงทะยานไปข้างหน้า

มนุษย์ตัดสินราชกิจปัจจุบัน

ด้วยพระราชกิจในวันวาน

มันกลายเป็นยากที่จะทรงทำ

งานแต่ละช่วงในยุคใหม่

มนุษย์มีปัญหามากเกินไป

ชอบคิดอนุรักษ์นิยมเกินไป

ทุกคนจำกัดราชกิจ

แม้ไม่มีใครรู้จักราชกิจ

Verse 3

เมื่อมนุษย์นั้นละทิ้งพระเจ้า

เขาสูญเสียชีวิตและความจริง

อีกทั้งพระพรก็ไม่เหลือเช่นกัน

มนุษย์ปฏิเสธทุกสิ่งที่พระเจ้าประทาน

ผู้คนคิดว่าพระเจ้านั้นเป็น

ได้เพียงภายใต้ธรรมบัญญัติ

และถูกตรึงกางเขนเพื่อมวลมนุษยชาติ

Verse 4

พวกเขาคิดว่าพระเจ้าไม่ควร

ไม่อาจทำเกินพระคัมภีร์

พวกเขานั้นถูกมัดให้ติดตรึง

อยู่กับกฎเกณฑ์ธรรมบัญญัติเก่า

มีคนมากกว่านี้ที่เชื่อว่า

ทุกสิ่งที่เป็นงานใหม่พระเจ้า

ต้องได้รับการยืนยันโดยการเผยพระวจนะ

Bridge

พวกเขาเชื่อว่าแต่ละช่วงระยะราชกิจใหม่

พวกที่ติดตามพระองค์ด้วยหัวใจจริงแท้

ต้องได้รับการเผยวิวรณ์

หาไม่งานนั้นไม่อาจเป็นงานพระเจ้า

Verse 5

มันยากที่คนจะรู้จักพระเจ้า

ใจคนไร้สาระยิ่ง

ทะนงตนว่าสำคัญ

ยิ่งยากที่ราชกิจใหม่จะเป็นที่ยอมรับ

คนไม่ได้มองลึกให้เข้าใจ

หรือยอมรับสิ่งนั้นอย่างถ่อมใจ

แต่กลับมองราชกิจใหม่อย่างดูแคลน

Pre-chorus

มนุษย์รอวิวรณ์และการทรงนำจากพระเจ้า

นี่มิใช่พฤติกรรมพวกกบฏต่อต้านหรือไร

พระเจ้าจะทรงรับรองพวกนั้นได้อย่างไร

Chorus

พระเจ้าไม่ทรงราชกิจซ้ำเดิม

แต่กลับทรงทะยานไปข้างหน้า

มนุษย์ตัดสินราชกิจปัจจุบัน

ด้วยพระราชกิจในวันวาน

มันกลายเป็นยากที่จะทรงทำ

งานแต่ละช่วงในยุคใหม่

มนุษย์มีปัญหามากเกินไป

ชอบคิดอนุรักษ์นิยมเกินไป

ทุกคนจำกัดราชกิจ

แม้ไม่มีใครรู้จักราชกิจ

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, มนุษย์ผู้ที่ได้จำกัดเขตพระเจ้าไว้ในมโนคติที่หลงผิดของเขาสามารถได้รับวิวรณ์ของพระเจ้าได้อย่างไร?