1 ผู้คนทั้งหมดกำลังหลอกเล่นกับพระเจ้า พวกเขาล้วนรู้ที่จะรับอาหารเสริมให้มากขึ้น แต่ไม่รู้สึกกระวนกระวายเนื่องจากพระเจ้า—นี่เป็นการปรนนิบัติพระเจ้าหรือไม่? นี่คือการรักพระเจ้าหรือไม่? ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาใช้เวลาทั้งวันไปโดยไม่มีการเอาใจใส่ในโลกนี้ นิ่งเฉยและเฉื่อยชา แต่แม้กระนั้นก็ตาม ผู้คนบางคนยังคงไม่พึงพอใจ และสร้างความเศร้าของพวกเขาเอง นี่คือสิ่งที่รู้จักกันว่าเป็นการมีอารมณ์อ่อนไหวมากเกินไปกับตัวเจ้าเอง! พระเจ้าคือผู้ที่ทรงทำให้เจ้ารู้สึกเศร้าโศกกระนั้นหรือ? นี่ไม่ใช่กรณีของการนำความทุกข์มาให้ตัวเจ้าเองหรอกหรือ? ไม่มีพระคุณของพระเจ้าที่มีคุณสมบัติจะเป็นแหล่งกำเนิดความสุขของเจ้าเลยหรือ? ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจ้าไม่ได้เอาใจใส่ต่อน้ำพระทัยของพระเจ้า และเจ้าคิดลบ ป่วยง่าย และเป็นทุกข์—เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?

2 มันเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าหรือที่ทำให้เจ้าดำรงชีวิตในเนื้อหนัง? เจ้าไม่รู้เท่าทันน้ำพระทัยของพระเจ้า ไม่สบายใจอยู่ภายในหัวใจของเจ้าเอง เจ้าพร่ำบ่นและร้องทุกข์ และใช้เวลาทั้งวันด้วยการเซื่องซึม เนื้อหนังของเจ้าทนทุกข์กับความเจ็บปวดและทรมาน เจ้าขอให้ผู้อื่นสรรเสริญพระเจ้าระหว่างการตีสอน ให้พวกเขาผุดขึ้นมาจากการตีสอน และไม่ถูกจำกัดโดยการนั้น-แต่ทว่าเจ้าได้ล้มลงไปสู่การนั้นและไม่สามารถหนีรอดได้ ต้องใช้เวลาหลายปีที่จะเอาอย่าง “จิตวิญญาณแห่งการพลีอุทิศตน” นี้ เมื่อเจ้าเทศนาพระวจนะและคำสอนทั้งหลาย เจ้าไม่รู้สึกละอายบ้างหรือ? เจ้ารู้จักตัวเจ้าเองหรือไม่? เจ้าได้ปล่อยวางตัวเจ้าเองแล้วหรือยัง? เจ้ารักพระเจ้าอย่างแท้จริงหรือไม่? เจ้าได้ปล่อยวางความสำเร็จที่คาดว่าน่าจะเป็นไปได้และโชคชะตาของเจ้าหรือยัง?

ดัดแปลงจาก “บทที่ 40” ของ การตีความความล้ำลึกต่างๆ แห่งพระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล ใน พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์