Verse 1

ภาพ ''พระบัญชาของพระเจ้าแก่อาดัม'' ในพระคัมภีร์

เป็นภาพซาบซึ้งอุ่นหัวใจ

แม้ว่าภาพมีเพียงพระเจ้า และมนุษย์เท่านั้นเอง

แต่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ช่างดูแน่นแฟ้น

จนมนุษย์เริ่มที่จะประหลาดใจ

ประหลาดใจและชื่นชม

Verse 2

รักของพระเจ้าหลั่งไหลไป

ประทานให้คนอย่างเสรี รักของพระเจ้าโอบล้อมเขา

คนผู้บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ไม่มีกังวล ชีวิตเสรี

มีความสุขในสายพระเนตรพระเจ้า

พระเจ้าทรงดูแลมนุษย์ มนุษย์อยู่ในร่มปีกพระองค์

ทุกสิ่งที่มนุษย์ทำและได้พูดกล่าว

ผูกพันกับพระเจ้า ไม่อาจแยกจากไป

Verse 3

จากแรกที่พระเจ้าได้ทรงสร้างมนุษยชาติ

พระองค์ก็ทรงรับผิดชอบ

ความรับผิดชอบนั้นคืออะไรกัน

นั่นคือการที่พระองค์ทรงปกป้องดูแลผู้คน

พระองค์ทรงหวังให้มนุษย์วางใจ

วางใจและเชื่อฟังพระวจนะ

นี่คือสิ่งแรกที่พระเจ้าทรงหวังจากมนุษย์ทุกคน

Bridge

โดยความหวังแรกนี้ พระองค์จึงได้ดำรัสว่า

พืชพรรณในสวนที่มี เจ้ากินได้ตามใจ

แต่ผลจากต้นไม้แห่งความรู้ ความรู้ดีรู้ชั่ว รู้ดีรู้ชั่ว

เจ้าจะต้องไม่กินมัน

หากมีวันใดกินเข้าไป เมื่อนั้นเจ้าต้องสิ้นชีวา

ถ้อยคำเรียบง่ายนี้แทนน้ำพระทัยพระเจ้า

แสดงความห่วงใยต่อมนุษย์

ซึ่งอยู่ในพระทัยพระองค์

Verse 4

จากถ้อยคำเรียบง่ายนี้ เราเห็นในพระทัยพระเจ้า

มีความรักในพระทัยใช่ไหม

มีความห่วงใย และกังวลหรือไม่

รักและห่วงใยของพระเจ้านั้น

เป็นสิ่งที่คนสัมผัส และรู้สึกได้

หากเจ้านั้นรู้ผิดชอบและมีมนุษยธรรม

เจ้าจักรู้สึกอุ่นใจ ถูกรักและดูแล

เจ้าย่อมสุขใจด้วยพรของพระองค์

Verse 5

เมื่อเจ้ารู้สึกถึงสิ่งเหล่านี้

เจ้าจะทำเช่นไรต่อพระองค์

เจ้าจะมั่นคงต่อพระองค์ไหม

ความรัก เคารพนับถือ ความรัก เคารพนับถือ

จะเติบโตในใจของเจ้าไหม

หัวใจเจ้าจะเข้าใกล้ชิดพระองค์ไหม

จากสิ่งเหล่านี้เราจึงได้เห็น

รักพระเจ้านั้นสำคัญกับมนุษย์เพียงใด

แต่สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นคือ การที่

มนุษย์นั้นรู้สึก และเข้าใจความรักของพระเจ้า

ดัดแปลงจาก พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์