เรารู้สถานการณ์ของคริสตจักรแต่ละแห่งราวกับหลังมือของเรา  อย่าคิดว่าเราไม่เข้าใจหรือไม่มีความชัดเจนเกี่ยวกับสถานการณ์เหล่านั้น  ในเรื่องที่เกี่ยวกับผู้คนที่หลากหลายจากคริสตจักร เรามีความเข้าใจและความรู้ที่ชัดเจนยิ่งกว่าเสียอีก  ตอนนี้เจตนารมณ์อันเร่งด่วนของเราก็คือการฝึกฝนเจ้า เพื่อที่เจ้าอาจจะได้เติบโตสู่การเป็นผู้ใหญ่อย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น ทั้งนี้ เพื่อที่วันที่เจ้าสามารถเป็นประโยชน์ต่อเราอาจจะได้มาถึงเร็วขึ้น และเพื่อที่การกระทำของพวกเจ้าจะสามารถเต็มไปด้วยปัญญาของเรา เพื่อเจ้าจะได้สามารถสำแดงพระเจ้าที่ใดก็ตามที่พวกเจ้าอาจจะไปอยู่  วัตถุประสงค์สูงสุดของเราจะสัมฤทธิ์ในหนทางนี้  บุตรของเราเอ๋ย!  เจ้าควรคำนึงถึงเจตนารมณ์ของเรา จงอย่าทำให้เราต้องจับมือของเจ้าขณะที่เราสอนเจ้า  พวกเจ้าต้องเรียนรู้ที่จะทำความเข้าใจเจตนารมณ์ของเราและมองเห็นเข้าไปในแก่นของเรื่องทั้งหลาย  นี่จะทำให้พวกเจ้าสามารถจัดการรับมือกับทุกเรื่องที่พวกเจ้าเผชิญได้อย่างง่ายดาย ดังเช่นการดีดนิ้ว  ในการฝึกฝนของเจ้า ครั้งแรกเจ้าอาจจะไม่มีความสามารถที่จะจับความเข้าใจเรื่องนั้นได้—แต่หลังจากครั้งที่สอง และครั้งที่สาม และครั้งต่อๆ ไป ในที่สุดเจ้าจะมีความสามารถที่จะทำความเข้าใจเจตนารมณ์ของเราได้

คำพูดของพวกเจ้ามีลักษณะที่เข้าใจยากเสมอ  เจ้าเชื่อว่านี่คือปัญญา ไม่ใช่หรือ?  บางครั้ง คำพูดของเจ้านั้นไม่เชื่อฟัง บางครั้ง เจ้าพูดติดตลก และบางครั้ง เจ้าพูดด้วยองค์ประกอบของมโนคติอันหลงผิดของมนุษย์และความอิจฉาริษยา… สรุปสั้นๆ คือ เจ้าพูดโดยปราศจากความหนักแน่น โดยไม่รู้ว่าจะจัดหาชีวิตให้กับผู้อื่นหรือจับความเข้าใจสภาพเงื่อนไขทั้งหลายของพวกเขาอย่างไร แต่กลับสัมพันธ์สนิทแบบลวกๆ  การคิดของพวกเจ้าไม่ชัดเจน และเจ้าไม่มีแนวคิดเลยว่าอะไรคือปัญญาและอะไรคือเล่ห์ลวง  เจ้าช่างสับสนวุ่นวายนัก!  เจ้าคำนึงถึงเล่ห์ลวงและความคดโกงว่าคือปัญญา นี่ไม่ได้นำความอับอายมาสู่นามของเราหรอกหรือ?  นี่ไม่ใช่การหมิ่นประมาทเราหรอกหรือ?  นี่ไม่ได้นำข้อกล่าวหาเท็จมาต่อต้านเราหรอกหรือ?  ดังนั้น เป้าหมายที่เจ้าแสวงหาคืออะไร?  พวกเจ้าเคยคิดด้วยความรอบคอบเกี่ยวกับการนั้นหรือไม่?  พวกเจ้าได้ทำการแสวงหาอันใดในเรื่องนี้หรือยัง?  เราบอกเจ้าว่าเจตนารมณ์ของเราก็คือทิศทางและวัตถุประสงค์ที่พวกเจ้าแสวงหา  หากไม่ใช่ดังนี้แล้ว ทั้งหมดก็จะสูญเปล่า  คนที่ไม่รู้เจตนารมณ์ของเราคือคนที่ไม่รู้วิธีแสวงหา  เป็นพวกที่จะถูกทอดทิ้งและถูกกำจัดออกไป!  เห็นได้ชัดว่าการทำความเข้าใจเจตนารมณ์ของเราคือบทเรียนแรกที่พวกเจ้าต้องเรียนรู้  มันคือภารกิจเร่งด่วนที่สำคัญที่สุด และยอมให้ล่าช้าไม่ได้!  จงอย่าคอยให้เราเรียกพวกเจ้าแต่ละคนมาวิพากษ์วิจารณ์ทีละคน!  เจ้าใช้เวลาทั้งวันในสภาวะอันพร่ามัวของความมึนชาปัญญาทึบ  ไร้สาระน่าขันยิ่งนัก!  ความเลอะเลือนของเจ้าช่างน่าทึ่ง เจ้าไม่คำนึงถึงเจตนารมณ์ของเราเลย!  ถามตัวเจ้าเองเถิดว่าเวลาลงมือดำเนินการ มีกี่ครั้งที่เจ้าเข้าใจเจตนารมณ์ของเรา?  ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะฝึกฝนตัวเจ้าเอง!  การให้เราตัดแต่งพวกเจ้าทีละคนเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!  เจ้าควรเรียนรู้ที่จะได้รับประสบการณ์และได้รับความรู้ความเข้าใจเชิงลึกและปัญญาขณะที่เจ้ากระทำการ  ถ้อยคำจากปากของพวกเจ้านั้นเหมาะสมและดีงาม แต่อะไรคือความเป็นจริงเล่า?  เมื่อพวกเจ้าเผชิญกับความเป็นจริง พวกเจ้าไร้ความสามารถที่จะทำสิ่งใดเกี่ยวกับการนั้น  สิ่งที่เจ้าพูดไม่เคยเข้ากันได้เลยกับความเป็นจริง  แท้จริงแล้ว เราไม่สามารถทนเห็นสิ่งที่พวกเจ้ากำลังทำได้ เมื่อเราเฝ้าดู เราก็รู้สึกเศร้าใจอย่างสุดขีด  จงจำการนี้ไว้!  ในอนาคต จงเรียนรู้ที่จะทำความเข้าใจเจตนารมณ์ของเรา!