1 ในการวัดว่าผู้คนสามารถเชื่อฟังพระเจ้าได้หรือไม่ สิ่งสำคัญที่จะต้องมองดูก็คือว่า พวกเขาอยากได้อยากมีสิ่งอันใดที่ฟุ้งเฟ้อจากพระเจ้าบ้างหรือไม่ และมองดูว่าพวกเขามีสิ่งจูงใจแอบแฝงหรือไม่  หากผู้คนกำลังสร้างข้อเรียกร้องต่อพระเจ้าอยู่เสมอ นั่นก็พิสูจน์ว่าพวกเขาไม่เชื่อฟังพระองค์  ผู้คนที่สร้างข้อเรียกร้องต่อพระเจ้าเสมอนั้นไม่มีวันสามารถเชื่อฟังพระองค์ได้อย่างแท้จริง  หากเจ้าสร้างข้อเรียกร้องต่อพระเจ้า นี่ย่อมพิสูจน์ว่า เจ้ากำลังสร้างข้อตกลงกับพระเจ้า ว่าเจ้ากำลังเลือกความคิดของตัวเจ้าเอง และกำลังปฏิบัติตนไปตามความคิดของเจ้าเอง  ในการนี้ เจ้าทรยศพระเจ้า และปราศจากความเชื่อฟัง การสร้างข้อเรียกร้องต่อพระเจ้านั้นช่างไร้สำนึก หากเจ้าเชื่ออย่างแท้จริงว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า เช่นนั้นแล้วเจ้าย่อมจะไม่กล้าที่จะสร้างข้อเรียกร้องต่อพระองค์ ทั้งเจ้าย่อมจะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะสร้างข้อเรียกร้องทั้งหลายต่อพระองค์ ไม่ว่าข้อเรียกร้องเหล่านั้นจะมีเหตุผลหรือไม่  หากเจ้ามีความเชื่อที่แท้จริงและเชื่อว่าพระองค์คือพระเจ้า เช่นนั้นแล้วเจ้าย่อมไม่มีตัวเลือกใดนอกจากการนมัสการและเชื่อฟังพระองค์

2 ผู้คนวันนี้ไม่เพียงมีตัวเลือกเท่านั้น  พวกเขาเลือกความคิดของพวกเขาเอง และขอให้พระเจ้าทรงกระทำการตามความคิดเหล่านั้น และพวกเขาไม่พึงประสงค์ให้ตัวเองปฏิบัติตนตามพระดำริทั้งหลายของพระเจ้า  ด้วยเหตุนั้น ภายในตัวพวกเขาจึงไม่มีความเชื่อที่แท้จริงอยู่ ทั้งยังไม่มีแก่นสารอันใดอยู่ในความเชื่อของพวกเขาเลย  เมื่อเจ้ามีความสามารถที่จะสร้างข้อเรียกร้องต่อพระเจ้าให้น้อยลง ความเชื่อที่แท้จริงและความเชื่อฟังของเจ้าจะเติบโตขึ้น และเมื่อเทียบกันแล้ว สำนึกรับรู้ของเจ้าในเรื่องของเหตุผลก็จะกลายมาเป็นปกติขึ้นเช่นกัน  หากเจ้ามีความสามารถที่จะเชื่อฟังอย่างแท้จริง เช่นนั้นแล้ว เจ้าย่อมจะติดตามพระองค์ด้วยหนึ่งหัวใจและจิตใจ โดยไม่คำนึงถึงว่าพระองค์ทรงใช้เจ้าหรือไม่ และจะมีความสามารถที่จะสละเพื่อพระองค์ โดยไม่คำนึงถึงว่าเจ้ามีสถานะอันใดหรือไม่  เมื่อนั้นเท่านั้นเจ้าจึงจะครองสำนึกรับรู้และเป็นใครคนหนึ่งที่เชื่อฟังพระเจ้า

ดัดแปลงจาก “ผู้คนสร้างข้อเรียกร้องต่อพระเจ้ามากเกินไป” ใน บันทึกปาฐกถาของพระคริสต์