1 เรารังเกียจความเสื่อมทรามของทั้งเผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่เราก็รู้สึกสงสารความอ่อนแอของพวกเขา เรากำลังจัดการกับธรรมชาติเก่าๆ ของทั้งเผ่าพันธุ์มนุษย์อยู่เช่นกัน ในฐานะที่เป็นหนึ่งในประชากรของเราในจีน พวกเจ้าไม่ใช่ส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ด้วยหรอกหรือ? ในหมู่ประชากรทั้งปวงของเรา และในหมู่บุตรทั้งผองของเรา นั่นก็คือ ในหมู่คนทั้งหลายที่เราได้เลือกสรรออกมาจากทั้งเผ่าพันธุ์มนุษย์ พวกเจ้าจัดอยู่ในกลุ่มที่ต่ำต้อยที่สุด ด้วยเหตุผลนี้เอง เราจึงได้สละพลังงานส่วนใหญ่ไปกับพวกเจ้า เป็นความพยายามอันใหญ่หลวงที่สุด พวกเจ้ายังคงไม่ทะนุถนอมชีวิตที่ได้รับการอวยพร ซึ่งพวกเจ้าชื่นชมกันในวันนี้หรือ? พวกเจ้ายังคงกำลังทำใจแข็งเพื่อที่จะกบฏต่อเราและเริ่มงานออกแบบทั้งหลายของพวกเจ้าเองหรือ?

2 หากไม่เป็นเพราะความสงสารและความรักอันต่อเนื่องของเรา มนุษยชาติทั้งมวลคงจะได้ตกเป็นเชลยแก่ซาตานและกลายไปเป็น “ชิ้นอาหารโอชารส” ในปากของมันไปนานแล้ว วันนี้ท่ามกลางผู้คนทั้งปวง บรรดาผู้ที่สละตัวพวกเขาเองเพื่อเราโดยแท้และรักเราโดยแท้นั้นยังคงหายากมากพอที่จะนับได้ด้วยนิ้วของมือข้างเดียว วันนี้ สมญา “ประชากรของเรา” สามารถเป็นคุณสมบัติส่วนบุคคลของพวกเจ้าได้หรือ? มโนธรรมของเจ้าได้แต่เย็นชาขึ้นราวกับน้ำแข็งเท่านั้นหรือ? เจ้าควรค่าอย่างแท้จริงที่จะกลายมาเป็นผู้คนที่เราพึงประสงค์หรือ? จงคิดย้อนไปในอดีตและมองดูวันนี้อีกครั้ง—เจ้าคนใดบ้างได้ทำเราพึงพอใจ? เจ้าคนใดบ้างได้แสดงความกังวลห่วงใยโดยแท้ต่อเจตนารมณ์ของเรา? หากเราไม่ได้คอยกระตุ้นเตือนพวกเจ้า พวกเจ้าก็คงจะยังไม่ได้ตื่นขึ้นมา แต่จะยังคงค้างอยู่ราวกับถูกแช่แข็ง และราวกับอยู่ในสภาวะจำศีลอีกครั้ง

ดัดแปลงจาก “บทที่ 13” ของ พระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล ใน พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์