1 พระเจ้าได้ทรงบังเกิดเป็นมนุษย์ในยุคสุดท้าย พระองค์ทรงถ่อมพระทัยและซ่อนเร้นอยู่ท่ามกลางมนุษย์  พระองค์ทรงแสดงความจริงเพื่อที่จะช่วยมนุษย์ให้รอด พระองค์ทรงให้จนถึงที่สุดของพระองค์โดยปราศจากการพร่ำบ่นคร่ำครวญ  พระทัยของพระองค์นั้นใจดีมีเมตตา ทว่าพระองค์กลับทรงต้องพบกับสายตาจับจ้องที่เย็นชา  พระองค์ทรงจ่ายราคาด้วยพระชนม์ชีพของพระองค์ แต่ผู้ใดเล่าที่ได้ให้การต้อนรับพระองค์ด้วยรอยยิ้ม?  พระองค์ได้ทรงทุ่มความกังวลจนพระทัยแทบสลายในการที่จะช่วยมนุษย์ให้รอด  เหตุใดผู้คนจึงไม่เข้าใจพระทัยของพระองค์เล่า?

2 พระเจ้าทรงมาเยือนฉันด้วยพระวจนะของพระองค์ พระองค์ทรงยกชูฉันขึ้นเบื้องหน้าพระบัลลังก์ของพระองค์  ยามที่ฉันรู้เท่าไม่ถึงการณ์และขาดพร่อง พระเจ้าทรงให้ความรู้แจ้งแก่ฉัน ยามที่ฉันโศกเศร้าและอ่อนแอ พระเจ้าทรงชูใจฉัน  ยามที่ฉันทะนงตน มองเห็นตนเองชอบธรรมเสมอ หรือเป็นกบฏ การพิพากษาและการตีสอนของพระเจ้าก็บ่มวินัยให้กับฉัน  ยามที่ฉันได้รับประสบการณ์กับความทุกข์ยากและบททดสอบ พระวจนะของพระเจ้านำฉันและนำทางฉันไปตลอดทาง  ด้วยความรักของพระเจ้า ชีวิตของฉันจึงโตเป็นผู้ใหญ่  ฉันจะมอบถวายการเป็นอยู่ทั้งหมดทั้งปวงของฉันเพื่อชดใช้คืนความใจดีมีเมตตาของพระเจ้า

3 พระเจ้าทรงดำรงพระชนม์ชีพกับพวกเรา พระองค์ทรงร่วมแบ่งปันความทุกข์ยาก ความหอมหวาน และความเจ็บปวดของพวกเรา  พระวจนะของพระองค์พิพากษาและชำระฉันให้สะอาด ฉันสลัดทิ้งความเสื่อมทรามของฉัน และฉันได้รับการช่วยให้รอด  พระเจ้าทรงจำต้องหวนคืนสู่ศิโยน หากพวกเราสามารถประชุมกันให้นานกว่านี้ได้ก็คงจะดี  ฉันเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความฝืนใจ ฉันไม่รู้ว่าเมื่อใดพวกเราจะได้อยู่ร่วมกันอีก  ฉันหวนรำลึกถึงพระคุณของพระเจ้า แต่ละฉากของพระคุณนั้นมิอาจลืมเลือน  ฉันรู้สึกอย่างลึกซึ้งถึงการเข้าหาได้ ความมีค่าคู่ควรแก่การเคารพ และความน่ารักของพระองค์  ความรักอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้านั้นสลักอยู่บนหัวใจของฉัน  ฉันติดตามพระองค์อย่างไม่หวั่นไหวเสมอ  ฉันจะรักพระเจ้าและตอบแทนความรักของพระองค์ตลอดทั้งชีวิตของฉัน