Verse 1

ในโลกกว้างใหญ่ เปลี่ยนแปลงเกินนับคณา 

ตั้งแต่ก่อนจะมีประวัติศาสตร์

ไม่มีผู้ใด นำทางชี้แนะคน มีเพียงพระองค์ผู้ปกครองทุกสิ่ง

ไร้ผู้ทรงฤทธิ์ ตรากตรำและตระเตรียม 

เพื่อสิ่งที่มวลมนุษย์นั้นต้องการ

ไร้ผู้นำทางคนสู่ปลายทางเรืองรอง

ให้พ้นความอยุติธรรมบนโลกนี้

Chorus

พระเจ้าอาลัยอนาคตของมวลมนุษย์ 

อาดูรยิ่งนักที่คนล่มจม

พระองค์เจ็บปวดเมื่อผู้คนมุ่งไป 

หาความเสื่อมและทางที่ไม่อาจย้อนคืน

มนุษย์ต่อต้าน ทำพระเจ้าพระทัยสลาย

และละทิ้งพระองค์ไปแสวงหามาร

และไม่มีใครสักคน หยุดมองให้ดี 

ว่าสุดท้ายมวลมนุษย์มุ่งไปที่ใด

Verse 2

ใครเล่าหยุดรับรู้พระพิโรธพระเจ้า

ใครเสาะหาทางใกล้ชิดให้พอพระทัย

อยู่ไหนหนอคนที่เข้าใจ รู้ซึ้งถึงความเศร้า 

หรือความเจ็บปวดของพระเจ้า

แม้ยามพวกเขาได้ยินสุรเสียงพระองค์

พวกเขาดึงดันไปตามทางมุ่งจากไป

จากพระเมตตา ความจริงและสายตาเฝ้าดู

พวกเขาเต็มใจอยากขายตนให้ซาตาน

Chorus

พระเจ้าอาลัยอนาคตของมวลมนุษย์ 

ทรงโศกเศร้าต่อความเสื่อมของคน

พระองค์เจ็บปวดเมื่อผู้คนมุ่งไป 

หาความเสื่อมและทางที่ไม่อาจย้อนคืน

มนุษย์ต่อต้าน ทำพระเจ้าพระทัยสลาย

และละทิ้งพระองค์ไปแสวงหามาร

และไม่มีใครสักคน หยุดมองให้ดี 

ว่าสุดท้ายมวลมนุษย์มุ่งไปที่ใด

Verse 3

แล้วพระเจ้าจะทำอย่างไร 

กับผู้ที่ท้าทาย และผลักไสพระองค์

รู้ไว้เสียงเรียกเร่งเร้าของพระเจ้าจะตามมา

ด้วยเภทภัยร้ายแรงเกินทนรับไหว

ภัยนั้นลงโทษทั้งเนื้อหนังและจิตวิญญาณ

ไม่มีใครรู้ ผลพวงแห่งพระพิโรธ

เมื่อแผนพระองค์ล้มเหลว พระสุรเสียงถูกเมิน

ความพิโรธที่มนุษย์ไม่เคยรับรู้

นี่คือภัยที่ไม่เหมือนครั้งใด 

ทรงวางแผนหนึ่งการสร้างและหนึ่งความรอด

Bridge

นี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย

ไร้ผู้เข้าใจพระทัยพระองค์

พระเจ้ามุ่งมั่นตั้งใจ 

และพระประสงค์แรงกล้าเพื่อไถ่คน

Chorus

พระเจ้าอาลัยอนาคตของมวลมนุษย์ 

ทรงโศกเศร้าต่อความเสื่อมของคน

พระองค์เจ็บปวดเมื่อผู้คนมุ่งไป 

หาความเสื่อมและทางที่ไม่อาจย้อนคืน

มนุษย์ต่อต้าน ทำพระเจ้าพระทัยสลาย

และละทิ้งพระองค์ไปแสวงหามาร

และไม่มีใครสักคน หยุดมองให้ดี 

ว่าสุดท้ายมวลมนุษย์มุ่งไปที่ใด

ว่าสุดท้าย มวลมนุษย์ มุ่งไปที่ใด

ตัดตอนมาจาก พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์