Verse 1

เมื่อพระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์

ทรงใช้ชีวิตทั่วไป

ทรงอยู่เคียงข้างกับผู้คนท่ามกลางมวลมนุษย์

วิถีชีวิต อีกทั้งกฎ และวิธีการ

ล้วนอยู่บนพื้นฐานตรรกะแห่งซาตาน

อีกทั้งความรู้ และปรัชญาซาตาน

ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้กฎเช่นนี้ มนุษย์จึง

ไม่มีความเป็นมนุษย์หรือว่าความจริง

พวกเขาต่อต้านความจริง

และเป็นปรปักษ์ต่อพระเจ้า

Verse 2

แก่นแท้ของพระเจ้านั้นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

กับตรรกะ ความรู้ ปรัชญาของซาตาน

เต็มไปด้วยความชอบธรรม

ความบริสุทธิ์และความจริง

และความเป็นจริงอื่นๆ ของสิ่งในด้านบวก

Pre-chorus 1

พระเจ้าพร้อมแก่นแท้นี้

และการอยู่ท่ามกลางผู้คน

ทรงรู้สึกอย่างไรในพระหทัย

จะไม่มีแต่เจ็บปวดหรือไร

นั่นจะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ที่คงไม่มีใครเข้าใจ

และได้รับประสบการณ์

พระหทัยเจ็บปวดนัก

Chorus

แก่นแท้พระเจ้านั้นไม่เหมือนกัน

กับแก่นแท้มนุษย์ผู้เสื่อมทราม

ความเสื่อมทรามของมวลมนุษย์

จึงทำให้พระเจ้าทรงทุกข์ที่สุด

ทรงทุกข์ที่สุด

Verse 3

ทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงเผชิญ เห็น ได้ยิน

และที่ทรงได้รับประสบการณ์

ทุกสิ่งเป็นส่วนหนึ่งของความเสื่อมทรามของคน

ความชั่วและการกบฏของพวกเขา

ต่อความจริงและการต่อต้านความจริง

ทุกๆ สิ่งที่มาจากผู้คน

ที่พระเจ้าทรงได้รับจากมนุษยชาติ

นั่นคือที่มาของทุกข์ของพระเจ้า

Verse 4

เมื่อพระเจ้าบังเกิดเป็นมนุษย์ไม่พบว่ามีผู้ใด

ที่สื่อสารกับพระเจ้าได้

หรือพูดคุยแลกเปลี่ยนกับพระเจ้า

สิ่งที่ผู้คนพูดคุย รัก ถวิลหา ไล่ตาม

ทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกับบาป

และแนวโน้มของความชั่วร้าย

Pre-chorus 2

เมื่อพระเจ้าทรงเผชิญทุกสิ่ง

นั่นเหมือนมีดกรีดพระหทัย

จะทรงมีความชื่นบานได้เช่นไร

จะทรงพบความชูใจได้หรือไร

จะไม่ทรงทุกข์ได้เช่นไร

ในเมื่อพวกที่อยู่กับพระองค์คือมนุษย์

ที่เต็มไปด้วยการกบฏในใจและความชั่วร้าย

Chorus

แก่นแท้พระเจ้านั้นไม่เหมือนกัน

กับแก่นแท้มนุษย์ผู้เสื่อมทราม

ความเสื่อมทรามของมวลมนุษย์

จึงทำให้พระเจ้าทรงทุกข์ที่สุด

ทรงทุกข์ที่สุด ทรงทุกข์ที่สุด

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระราชกิจของพระเจ้า พระอุปนิสัยของพระเจ้า และพระเจ้าพระองค์เอง 3