216 โอ พระเจ้า ข้าพระองค์ไม่สามารถทิ้งพระองค์ได้
1
หากปราศจากพระวจนะของพระเจ้าในการนำฉัน ฉันก็ปราศจากที่ยึดเหนี่ยว ดังเช่นจอกแหนที่ลอยไปมา
หากปราศจากพระเจ้าข้างตัวฉัน ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดและความว่างเปล่า
โดยผ่านทางการทบทวนตัวเอง ฉันเห็นว่าฉันได้เชื่อในพระเจ้ามาเป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยได้ไล่ตามเสาะหาความจริงเลย
โดยที่นึกถึงเพียงแค่ความสำเร็จที่คาดว่าน่าจะเป็นไปได้และบั้นปลายในอนาคตของฉันเท่านั้น
ฉันได้ทำงานและตรากตรำเพียงแค่จะรับพระพร ไม่เคยรักพระเจ้าอย่างแท้จริงเลย
ฉันถูกพระองค์ทรงรังเกียจและเกลียดชัง ฉันได้ร่วงลงสู่ความมืดและความทุกข์สุดขั้ว
คำขอร้องของฉันไม่สามารถเรียกการทรงสถิตของพระเจ้ากลับมาหาฉันได้
เมื่อปราศจากความเคารพ ฉันก็ไม่สมควรที่จะดำรงชีวิตเฉพาะพระพักตร์พระองค์
เมื่อนับรวมความใจดีมีเมตตาของพระเจ้าไว้ในการทบทวนตัวเอง ฉันรู้สึกเป็นหนี้พระองค์เหลือเกิน
2
หลังจากที่ถูกพิพากษา ฉันเห็นความจริงเกี่ยวกับความเสื่อมทรามของฉันอย่างชัดเจน
ฉันซึ่งโอหัง คิดว่าตนชอบธรรมเสมอ คดโกง และเต็มไปด้วยเล่ห์ลวง ถึงขั้นลองพยายามที่จะทำข้อตกลงกับพระเจ้าเสียด้วยซ้ำ
ฉันถึงขั้นคิดว่าโดยการทอดทิ้งและการสละ ฉันจะรับพระพรของพระองค์
โดยการเกาะติดมโนคติอันหลงผิดของฉัน โศกนาฏกรรมอย่างหนึ่งก็ถือกำเนิดขึ้น
กระบวนการถลุงมากมายทำให้ฉันตระหนักว่า พระอุปนิสัยอันชอบธรรมของพระเจ้าไม่ยอมทนการล่วงเกิน
ฉันเคารพพระองค์ เกลียดตัวฉันเอง และได้มากลับใจแล้วอย่างแท้จริง
ฉันเห็นว่าการพิพากษาของพระเจ้าคือความรักและความรอดทั้งปวง
ฉันแน่วแน่ที่จะปฏิบัติตามความจริงและทำหน้าที่ของฉันอย่างถูกต้องเหมาะสมในการที่จะชดใช้คืนพระองค์
ฉันเสาะแสวงที่จะเป็นบุคคลที่ซื่อสัตย์ โดยรักพระเจ้าและนำพาสิ่งชูใจมาให้พระองค์อย่างแท้จริง
