1 ศิโยน! จงชื่นบาน! ศิโยน! จงขับร้องออกมา! เราได้หวนคืนด้วยความมีชัย เราได้หวนคืนอย่างได้รับชัยชนะ! กลุ่มชนทั้งผอง! จงรีบเข้าแถวเป็นลำดับเถิด! ทุกสรรพสิ่งแห่งการสร้างโลก! บัดนี้จงมาหยุดเถิด เพราะภาวะบุคคลของเราเผชิญหน้ากับทั้งจักรวาลและปรากฏในทิศตะวันออกของโลก! ใครเล่ากล้าที่จะไม่คุกเข่าในการนมัสการ? ใครเล่ากล้าที่จะไม่เรียกเราว่าพระเจ้าเที่ยงแท้? ใครเล่ากล้าที่จะไม่มองด้วยความเคารพ? ใครเล่ากล้าที่จะไม่ให้การสรรเสริญ? ใครเล่ากล้าที่จะไม่ชื่นบาน? ประชากรของเราจะได้ยินเสียงของเรา!

2 ภูเขา แม่น้ำ และทุกสรรพสิ่งจะเปล่งเสียงไชโยอย่างมิรู้จบสิ้น และกระโดดโลดเต้นโดยไม่หยุดหย่อน ณ เวลานี้ ไม่มีผู้ใดเลยจะกล้าถอยกลับ และไม่มีผู้ใดเลยที่กล้าลุกขึ้นเพื่อต้านทาน นี่คือกิจการอันน่าอัศจรรย์ของเรา และยิ่งไปกว่านั้นก็คือว่า นั่นคือฤทธานุภาพอันยิ่งใหญ่ของเรา! เราจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเคารพเราในหัวใจของมัน และนอกเหนือจากการนี้อีกก็คือ เราจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างสรรเสริญเรา! นี่คือจุดมุ่งหมายท้ายที่สุดของแผนการบริหารจัดการแห่งหกพันปีของเรา และมันคือสิ่งที่เราได้ลิขิตไว้แล้ว ไม่มีบุคคลสักคนเดียวหรือวัตถุสักสิ่งเดียวหรือเหตุการณ์สักเหตุการณ์เดียวกล้าที่จะลุกขึ้นเพื่อต้านทานเราหรือต่อต้านเรา

3 ประชากรทั้งหมดของเราจะหลั่งไหลไปยังภูเขาของเรา และพวกเขาจะนบนอบต่อหน้าเรา เพราะเรามีบารมีและการพิพากษา และเราถือสิทธิอำนาจ ไม่มีสิ่งใดเลยที่จะยากสำหรับเรา โดยวจนะจากปากของเรา ทั้งหมดจะถูกทำลาย และโดยวจนะจากปากของเรา ทั้งหมดจะมาดำรงอยู่และได้รับการทำให้ครบบริบูรณ์ เช่นนั้นคือฤทธานุภาพอันยิ่งใหญ่ของเราและเช่นนั้นคือสิทธิอำนาจของเรา เพราะเราเต็มไปด้วยฤทธานุภาพและเต็มอิ่มไปด้วยสิทธิอำนาจ ไม่มีบุคคลใดจะสามารถกล้าเป็นอุปสรรคต่อเรา เราได้มีชัยเหนือทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว และเราได้ชัยชนะเหนือบุตรทั้งปวงแห่งการกบฏแล้ว

ดัดแปลงจาก “บทที่ 120” ของ ถ้อยดำรัสของพระคริสต์ในปฐมกาล ใน พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์