530 สิ่งที่พระเจ้าทรงรังเกียจที่สุดคือความดื้อรั้นและการกระทำผิดซ้ำซากของมนุษย์

1 ธรรมชาติของมนุษย์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง สิ่งที่อยู่ในหัวใจของพวกเขาไม่สอดคล้องกับเจตจำนงของเรา—มันไม่ใช่สิ่งที่เราจำเป็นต้องมี สิ่งที่เรารังเกียจที่สุดคือความดื้อดึงและการกระทำผิดซ้ำซากของมนุษย์ แต่อะไรคือกำลังบังคับที่ยั่วยุให้มนุษย์ล้มเหลวต่อไปในการรู้จักเรา ให้มนุษย์รักษาระยะห่างจากเราอยู่เสมอ และให้มนุษย์ไม่เคยกระทำการสอดคล้องกับเจตจำนงของเราเบื้องหน้าเรา แต่กลับต่อต้านเราลับหลังเรา? นี่คือความจงรักภักดีของพวกเขาหรือ? นี่คือความรักที่พวกเขามีต่อเราหรือ? เหตุใดพวกเขาจึงไม่สามารถกลับใจและเกิดอีกครั้งได้? เหตุใดผู้คนจึงเต็มใจตลอดกาลที่จะใช้ชีวิตอยู่ในหนองบึงแทนที่จะเป็นสถานที่ที่ปราศจากโคลนตม? เป็นไปได้หรือว่าเราได้ปฏิบัติต่อพวกเขาไม่ดี? เป็นไปได้หรือว่าเราได้ชี้ทิศทางให้พวกเขาผิด? เป็นไปได้หรือว่าเรากำลังนำทางพวกเขาไปสู่นรก?

2 ทุกคนเต็มใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ใน “นรก” เมื่อความสว่างมา ดวงตาของพวกเขาก็มืดบอดในทันใด เพราะทุกสิ่งทุกอย่างภายในพวกเขามาจากนรก ถึงกระนั้นผู้คนก็ไม่รู้เท่าทันในเรื่องนี้ และเอาแต่ชื่นชม “พรจากนรก” เหล่านี้ พวกเขาถึงกับกอดพรจากนรกนั่นไว้แน่นแนบอกของพวกเขาราวกับสมบัติล้ำค่า หวาดกลัวว่าเราจะคว้าสมบัติล้ำค่าเหล่านั้นไป ทิ้งให้พวกเขาไร้ซึ่ง “รากเหง้าแห่งการดำรงอยู่ของพวกเขา” ผู้คนยำเกรงเรา ซึ่งเป็นเหตุให้เมื่อเรามาที่แผ่นดินโลก พวกเขาก็อยู่ห่างไกลจากเรา เกลียดชังที่จะเข้ามาใกล้เรา เพราะพวกเขาไม่เต็มใจที่จะ “นำปัญหามาให้ตัวพวกเขาเอง” แต่ปรารถนาที่จะดำรงความปรองดองภายในครอบครัวของพวกเขาแทน เพื่อที่พวกเขาอาจได้ชื่นชม “ความสุขบนแผ่นดินโลก”

3 ตั้งแต่ชั่วขณะที่เรามาถึง สันติสุขก็หายไปจากบ้านของพวกเขา เราเจตนาที่จะทุบประชาชาติทั้งหมดให้เป็นเศษเล็กเศษน้อย โดยยิ่งไม่ต้องพูดถึงครอบครัวของมนุษย์ ผู้ใดจะสามารถหลีกหนีจากการคว้าจับของเราได้? เป็นไปได้หรือที่บรรดาผู้ที่ได้รับพรอาจหลีกหนีเพราะเหตุแห่งความไม่เต็มใจของพวกเขา? จะมีทางเป็นไปได้หรือที่พวกที่ทนทุกข์กับการตีสอนอาจได้รับความเห็นใจของเราเพราะเหตุแห่งความยำเกรงของพวกเขา? ในวจนะของเราทั้งหมด ผู้คนได้เห็นเจตจำนงของเราและการกระทำของเรา แต่ผู้ใดจะมีวันสามารถหลุดพ้นจากความยุ่งเหยิงแห่งความคิดต่างๆ ของพวกเขาเอง? ผู้ใดจะมีวันสามารถหาทางออกได้ไม่ว่าจะจากภายในหรือจากภายนอกวจนะของเรา?

ดัดแปลงจาก “บทที่ 27” ของ พระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล ใน พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์

ก่อนหน้า: 529 จงอย่าตามใจตัวเองมากเกินไปด้วยความที่พระเจ้าทรงยอมผ่อนปรน

ถัดไป: 531 มนุษย์ช่างยากที่จะช่วยให้รอด

ปี 2022 โรคระบาดร้ายแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และภัยพิบัติต่างๆ เช่น แผ่นดินไหว การกันดารอาหาร และสงครามยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน พระเจ้าทรงมีพระประสงค์อะไรเบื้องหลังภัยพิบัติเหล่านี้? เข้าร่วมการเทศนาออนไลน์แล้วจะบอกคำตอบให้แก่คุณ

เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง

ความแตกต่างในแก่นแท้ระหว่างพระเจ้าผู้ทรงปรากฏในรูปมนุษย์กับผู้คนที่พระเจ้าทรงใช้งาน

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่พระวิญญาณของพระเจ้าทรงค้นหาในระหว่างที่พระองค์ทรงพระราชกิจบนแผ่นดินโลก...

พระราชกิจของพระเจ้า พระอุปนิสัยของพระเจ้า และพระเจ้าพระองค์เอง 1

วันนี้พวกเรากำลังสามัคคีธรรมเกี่ยวกับหัวข้อสำคัญหัวข้อหนึ่ง นี่คือหัวข้อที่ได้มีการเสวนากันมานับตั้งแต่การเริ่มต้นพระราชกิจของพระเจ้า...

การตั้งค่า

  • ข้อความ
  • ธีม

สีเข้ม

ธีม

แบบอักษร

ขนาดตัวอักษร

ระยะห่างบรรทัด

ระยะห่างบรรทัด

ความกว้างของหน้า

เนื้อหา

ค้นหา

  • ค้นหาข้อความนี้
  • ค้นหาในหนังสือนี้

ติดต่อเราผ่าน Messenger