Intro

ความรุ่งเรืองหรือล่มสลายของชนชาติ

อยู่ที่ผู้ปกครองนมัสการพระเจ้าหรือไม่

นำประชาชนเข้าใกล้พระเจ้ายิ่งขึ้นหรือไม่

นำให้ประชาชนนมัสการพระเจ้าหรือไม่

Verse 1

ประเทศเจ้าอาจรุ่งเรือง

แต่หากประชาชนห่างไกลพระเจ้า

ก็จะยิ่งสูญเสียพระพรของพระเจ้ามากขึ้นทุกที

และอารยธรรมจะถูกเหยียบย่ำทำลายใต้ฝ่าเท้า

ประชาชนจะลุกขึ้นต่อต้านพระเจ้า และสาปแช่งฟ้า

มนุษย์ไม่ทันรู้ตัว ชะตากรรมประเทศจะย่อยยับ

พระเจ้าจะทรงอุ้มชูประเทศเรืองอำนาจ

จัดการพวกถูกสาปแช่ง

อาจทรงกวาดล้างประเทศเหล่านั้น

ไปให้พ้นแผ่นดินโลก

Chorus

พระเจ้าไม่ทรงมีส่วนร่วมในเรื่องการเมือง

แต่ทรงควบคุมชะตากรรมทุกชนชาติ ทุกประเทศ

ทรงควบคุมโลกนี้และทั่วทั้งจักรวาล

ชะตากรรมคน และแผนการพระองค์นั้นเชื่อมโยงกัน

ไม่มีคนหรือประเทศ หรือชนชาติใด

ได้รับการยกเว้นจากอธิปไตยของพระเจ้า

Verse 2

อำนาจชอบธรรมมีอยู่บนโลก

แต่การปกครองนั้นเปราะบาง

เมื่อยามพระเจ้าทรง

ไร้ที่สถิตในหัวใจของประชาชน

หากไร้ซึ่งพระพร เวทีการเมืองของพวกมนุษย์

มิอาจทนต่อการโจมตี และเกิดความระส่ำระสาย

การไร้ซึ่งพระพรพระเจ้าเสมือนการไร้ซึ่งดวงตะวัน

ไม่สำคัญว่ากี่ครั้งที่มนุษย์ประชุมกัน

ด้วยความชอบธรรม

ผู้นำทำงานเพียงใดเพื่อประชาชน

มิอาจเปลี่ยนชะตากรรมมนุษย์

Bridge

คนเชื่อว่าประเทศที่สันติมีกิน ประชาชนมีนุ่งห่ม

เป็นประเทศที่ดี มีสภาวะผู้นำที่ดี

แต่พระเจ้าทรงเชื่อว่า

ประเทศไร้คนนมัสการพระองค์

เป็นประเทศที่พระองค์จะทรงทำลายให้บรรลัย

ที่มนุษย์คิดนั้นขัดแย้งพระดำริของพระเจ้ามากไป

เพราะฉะนั้น หากผู้นำประเทศไม่นมัสการพระเจ้า

ชะตากรรมจะเป็นโศกนาฏกรรม

ประเทศจะไปไม่ถึงบั้นปลาย

Chorus

พระเจ้าไม่ทรงมีส่วนร่วมในเรื่องการเมือง

แต่ทรงควบคุมชะตากรรมทุกชนชาติ ทุกประเทศ

ทรงควบคุมโลกนี้และทั่วทั้งจักรวาล

ชะตากรรมคน และแผนการพระองค์นั้นเชื่อมโยงกัน

ไม่มีคนหรือประเทศ หรือชนชาติใด

ได้รับการยกเว้นจากอธิปไตยของพระเจ้า

Outro

เพื่อรู้ชะตากรรม คนต้องมาอยู่เฉพาะพระพักตร์

จะทรงทำให้ผู้ติดตามนมัสการพระองค์

นั้นรุ่งเรือง และทรงนำการดับสูญ และความเสื่อม

มายังพวกต่อต้านพระองค์ ไม่ยอมรับพระองค์

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, ภาคผนวก 2: พระเจ้าทรงเป็นประธานเหนือชะตากรรมของมวลมนุษย์ทั้งปวง