894 พระเจ้าเสด็จมาท่ามกลางมนุษย์เพื่อช่วยพวกเขาให้รอด

เราดำเนินชีวิตในหมู่มวลมนุษย์ทุกวัน และกระทำการร่วมกับมวลมนุษย์ในท่ามกลางพวกเขา ทว่ากลับไม่มีผู้ใดได้เคยสังเกตเห็นการนี้  หากมิใช่เพราะการนำของวิญญาณของเราแล้ว ผู้ใดจากทั่วทั้งเผ่าพันธุ์มนุษย์จะยังคงดำรงอยู่ในยุคปัจจุบันเล่า?  ในอดีต เราได้พูดไว้ว่า “เราได้สร้างมนุษยชาติ และได้นำมนุษยชาติทั้งปวง และได้บัญชามนุษยชาติทั้งปวง” นี่ไม่ได้เป็นเช่นนั้นจริงๆ หรอกหรือ?  เป็นไปได้หรือว่าประสบการณ์ของพวกเจ้าในสิ่งเหล่านี้ไม่เพียงพอ?  วลีธรรมดาที่ว่า “คนปรนนิบัติ” คงจะใช้ทั้งชีวิตของพวกเจ้าในการขยายความ  เมื่อปราศจากประสบการณ์จริง มนุษย์ผู้หนึ่งจะไม่มีวันมารู้จักเราเลย—พวกเขาจะไม่มีวันมีความสามารถที่จะมารู้จักเราโดยผ่านทางวจนะของเราได้เลย  อย่างไรก็ตาม ในวันนี้เราได้มาอยู่ในท่ามกลางพวกเจ้าเป็นการส่วนตัว—นี่จะไม่เป็นประโยชน์มากขึ้นต่อความเข้าใจของพวกเจ้าหรอกหรือ?  การจุติเป็นมนุษย์ของเรามิใช่เป็นความรอดสำหรับพวกเจ้าด้วยหรอกหรือ?  หากเราไม่ได้ลงมาอยู่ในมวลมนุษย์ในตัวตนของเราเอง ทั่วทั้งเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็คงจะได้ถูกแทรกซึมด้วยมโนคติที่หลงผิด ซึ่งก็คือการได้กลายไปเป็นสิ่งครอบครองของซาตานไปนานแล้ว เพราะสิ่งที่เจ้าเชื่อนั้นเป็นแค่รูปลักษณ์ของซาตานและไม่มีอันใดเลยที่เกี่ยวข้องกับพระเจ้าพระองค์เอง  นี่ไม่ใช่ความรอดของเราหรอกหรือ?

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล บทที่ 13

ก่อนหน้า: 893 พระเจ้าประทานความจริงและชีวิตแก่มวลมนุษย์โดยไม่จำเป็นต้องมีสิ่งตอบแทน

ถัดไป: 895 น้ำพระทัยของพระเจ้าต่อมนุษย์ไม่มีวันเปลี่ยน

ปี 2022 โรคระบาดร้ายแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และภัยพิบัติต่างๆ เช่น แผ่นดินไหว การกันดารอาหาร และสงครามยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน พระเจ้าทรงมีพระประสงค์อะไรเบื้องหลังภัยพิบัติเหล่านี้? เข้าร่วมการเทศนาออนไลน์แล้วจะบอกคำตอบให้แก่คุณ

เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง

การตั้งค่า

  • ข้อความ
  • ธีม

สีเข้ม

ธีม

แบบอักษร

ขนาดตัวอักษร

ระยะห่างบรรทัด

ระยะห่างบรรทัด

ความกว้างของหน้า

เนื้อหา

ค้นหา

  • ค้นหาข้อความนี้
  • ค้นหาในหนังสือนี้

ติดต่อเราผ่าน Messenger