1 หากผู้คนไม่ไล่ตามเสาะหาเป้าหมายใดๆ เมื่อพวกเขาเชื่อในพระเจ้า เช่นนั้นแล้วชีวิตของพวกเขาก็คงจะไร้ประโยชน์ และเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาต้องตาย พวกเขาจะมองเห็นแต่เพียงท้องฟ้าสีครามและผืนดินที่เต็มไปด้วยฝุ่น นั่นคือชีวิตที่มีความหมายหรือ? หากเจ้าสามารถทำให้ข้อพึงประสงค์ทั้งหลายของพระเจ้าลุล่วงขณะที่เจ้ากำลังใช้ชีวิต นี่ไม่ใช่สิ่งที่งดงามหรอกหรือ? เหตุใดเจ้าจึงนำแต่ปัญหามาให้กับตัวเจ้าเองอยู่เสมอ? ในคำสาบานเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าของเรา มีแต่คำสัญญาจากหัวใจของเราเท่านั้น เราปรารถนาเพียงแค่ได้ชูใจพระเจ้าที่เรารักด้วยหัวใจของเรา เพื่อที่พระวิญญาณของพระองค์ในสวรรค์อาจได้รับการนำความชูใจมาให้ หัวใจอาจมีคุณค่า แต่ทว่าความรักล้ำค่ากว่ามาก เราคงจะมอบความรักที่ล้ำค่าที่สุดในหัวใจของเราแด่พระเจ้า เพื่อที่พระองค์อาจจะได้ทรงชื่นชมสิ่งที่สวยงามที่สุดที่เรามี และเพื่อที่พระองค์อาจจะอิ่มเอมพระทัยด้วยความรักที่เรามอบถวายแด่พระองค์

2 เจ้าเต็มใจที่จะมอบความรักของเจ้าแด่พระเจ้าเพื่อให้พระองค์ได้ทรงชื่นชมหรือไม่? เจ้าเต็มใจที่จะทำให้การนี้เป็นทุนของการดำรงอยู่ของเจ้าหรือไม่? ในประสบการณ์ของเรา เราได้มองเห็นว่ายิ่งเรามอบความรักแด่พระเจ้ามากเท่าใด เราก็ยิ่งพบความชื่นบานยินดีในการใช้ชีวิตมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งกว่านั้น กำลังของเราไม่มีขีดจำกัด และเรายินดีมอบถวายร่างกายและจิตใจของเราทั้งหมด และเรามีความรู้สึกอยู่เนืองนิตย์ว่าเราไม่อาจสามารถรักพระเจ้าได้เพียงพอ หากเจ้าปรารถนาอย่างแท้จริงที่จะรักพระเจ้า เจ้าจะมีความรักที่มากกว่าที่จะมอบตอบคืนแด่พระองค์เสมอ—และหากเป็นกรณีนั้น จะมีบุคคลหรือสิ่งใดเล่าที่จะสามารถยืนกั้นขวางทางแห่งความรักของเจ้าที่มีต่อพระเจ้าได้? พระเจ้าทรงทะนุถนอมความรักของมนุษย์ทุกคน  พระพรของพระองค์เพิ่มเป็นทวีคูณต่อทุกคนที่รักพระองค์ ด้วยว่าความรักของมนุษย์หาได้ยากยิ่ง และมีเพียงเล็กน้อยมาก

ดัดแปลงจาก “เส้นทาง… (3)” ใน พระวจนะทรงปรากฏเป็นมนุษย์