เมื่อดวงจันทร์อันสุกสกาวลอยเด่น คืนมืดอันสงบเงียบย่อมสลายไปโดยพลัน แม้ดวงจันทร์จะขาดวิ่นเหลือเป็นริ้ว แต่มนุษย์ก็ร่าเริงดี และนั่งอย่างเปี่ยมสันติสุขใต้แสงจันทร์ ชมดูทัศนียภาพอันสวยงามพร้อมแสงจันทร์ มนุษย์ไม่สามารถพรรณนาอารมณ์ของเขาได้ เป็นราวกับว่าเขาปรารถนาที่จะเคลื่อนย้ายความคิดทั้งหลายของเขากลับไปสู่อดีต ราวกับว่าเขาปรารถนาที่จะมองไปข้างหน้ายังอนาคต ราวกับว่าเขากำลังชื่นชมปัจจุบัน รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา และท่ามกลางอากาศที่น่าสบายก็มีกลิ่นอันสดชื่นแทรกซึมอยู่ ขณะที่สายลมอ่อนเริ่มพัดโชย มนุษย์ก็ได้กลิ่นสุคนธรสอันหอมหวน และดูเหมือนว่ากลิ่นหอมนั้นจะทำให้เขามึนเมา ไม่สามารถปลุกเร้าตัวเขาเองได้ นี่เองคือเวลาที่เราได้มาท่ามกลางมนุษย์ด้วยตัวเราเอง และมนุษย์มีสำนึกรับรู้เพิ่มขึ้นในกลิ่นหอมอันเข้มข้นนั้น และด้วยเหตุนั้น มนุษย์ทั้งปวงจึงมีชีวิตอยู่ท่ามกลางสุคนธรสนี้ เรามีสันติสุขกับมนุษย์ มนุษย์มีชีวิตในความปรองดองกับเรา เขาไม่เบี่ยงเบนในความคำนึงที่เขามีถึงเราอีกต่อไป เราไม่ตัดแต่งความขาดตกบกพร่องของมนุษย์อีกต่อไป ไม่มีสีหน้าเป็นทุกข์บนใบหน้าของมนุษย์อีกต่อไป และความตายก็ไม่คุกคามมวลมนุษย์ทั้งปวงอีกต่อไป วันนี้เราก้าวหน้าไปพร้อมกับมนุษย์สู่ยุคแห่งการตีสอน ไปข้างหน้าเคียงข้างกันกับเขา เรากำลังทำงานของเรา กล่าวคือ เราหวดคทาของเราลงไปท่ามกลางมนุษย์และมันฟาดลงบนสิ่งที่เป็นกบฏในตัวมนุษย์ ในสายตาของมนุษย์ คทาของเราดูเหมือนจะมีพลังอำนาจพิเศษ กล่าวคือ มันเข้าตีพวกที่เป็นศัตรูของเราทั้งหมดและไม่ละเว้นพวกเขาโดยง่าย ท่ามกลางพวกที่ต่อต้านเราทั้งหมดคทาทำหน้าที่ที่มีมาแต่กำเนิดของมัน บรรดาผู้ที่อยู่ในมือของเราทั้งปวงย่อมปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขาโดยสอดคล้องกับเจตนารมณ์ของเรา และพวกเขาไม่เคยเยาะเย้ยท้าทายความปรารถนาของเราหรือเปลี่ยนแปลงเนื้อแท้ของพวกเขา ผลก็คือ ห้วงน้ำจะคำราม ภูเขาจะพังทลาย แม่น้ำใหญ่จะแยกสลาย มนุษย์จะยิ่งโน้มเอียงเข้าหาการเปลี่ยนแปลง ดวงอาทิตย์จะสลัว ดวงจันทร์จะมืดมัว มนุษย์จะไม่มีวันเวลาแห่งการมีชีวิตอยู่ในสันติสุขอีกต่อไป จะไม่มีช่วงเวลาแห่งความสงบเงียบบนผืนแผ่นดินอีกต่อไป ฟ้าสวรรค์จะไม่มีวันสงบและนิ่งเงียบอีกแล้ว และจะไม่สู้ทนอีกต่อไป ทุกสรรพสิ่งจะได้รับการสร้างขึ้นใหม่และจะฟื้นฟูรูปลักษณ์ดั้งเดิมของตน ครอบครัวทั้งปวงบนแผ่นดินโลกจะถูกแยกจากกัน และประชาชาติทั้งมวลบนแผ่นดินโลกจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ วันเวลาแห่งการอยู่ร่วมกันอีกครั้งระหว่างสามีกับภรรยาจะหมดไป มารดาและบุตรจะไม่ได้พบกันอีกต่อไป บิดาและบุตรีจะไม่มีวันบรรจบพบกันอีก ทั้งหมดที่เคยมีบนแผ่นดินโลกจะถูกเราทุบทำลาย เราไม่ให้โอกาสผู้คนปลดปล่อยอารมณ์ของพวกเขา เพราะเราปราศจากอารมณ์และรู้สึกรังเกียจอารมณ์ของผู้คนในระดับที่ถึงขีดสุด เป็นเพราะอารมณ์ระหว่างผู้คน เราจึงถูกโยนทิ้งไว้ข้างหนึ่ง และด้วยเหตุนี้เราจึงกลายเป็น "คนอื่น" ในสายตาของพวกเขา เป็นเพราะอารมณ์ระหว่างผู้คน เราจึงถูกลืม เป็นเพราะอารมณ์ของมนุษย์ เขาจึงฉวยโอกาสหยิบ "มโนธรรม" ของเขามาใช้ เป็นเพราะอารมณ์ของมนุษย์ เขาจึงเหนื่อยล้ากับการตีสอนของเราเสมอ เป็นเพราะอารมณ์ของมนุษย์ เขาจึงบอกว่าเราใจร้ายและไม่ยุติธรรม และพูดว่าเราไม่ใส่ใจความรู้สึกของมนุษย์เวลาเราจัดการสิ่งต่างๆ เรามีญาติพี่น้องบนแผ่นดินโลกด้วยหรือ? ผู้ใดเคยทำงานหามรุ่งหามค่ำเหมือนเรา โดยไม่คิดถึงอาหารหรือการหลับนอน เพื่อประโยชน์แห่งแผนการบริหารจัดการทั้งหมดทั้งมวลของเรา? มนุษย์จะสามารถเทียบเคียงกับพระเจ้าได้อย่างไร? มนุษย์จะเข้ากันกับพระเจ้าได้อย่างไร? พระเจ้าผู้ทรงสร้างจะเป็นประเภทเดียวกันกับมนุษย์ผู้ถูกสร้างได้อย่างไร? เราจะมีชีวิตและกระทำการร่วมกับมนุษย์บนแผ่นดินโลกเสมอไปได้อย่างไร? ผู้ใดสามารถรู้สึกกังวลสนใจในหัวใจของเรา? ใช่คำอธิษฐานของมนุษย์หรือ? ครั้งหนึ่งเราเคยตกลงที่จะร่วมทางกับมนุษย์และเดินไปด้วยกันกับเขา—และใช่ จวบจนวันนี้มนุษย์มีชีวิตอยู่ภายใต้การดูแลและการอารักขาของเรา แต่จะมีสักวันหนึ่งหรือไม่ที่มนุษย์มีวันสามารถแยกตัวเขาเองออกจากการดูแลของเรา? แม้ว่ามนุษย์ไม่เคยมีความกังวลสนใจในหัวใจของเรา แต่ผู้ใดจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปในแผ่นดินที่ไร้ความสว่างได้? เป็นเพียงเพราะพรของเราเท่านั้นที่มนุษย์มีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล บทที่ 28