เนื้อหนังของพวกเจ้า ความอยากอันฟุ้งเฟ้อของพวกเจ้า ความโลภของพวกเจ้า และตัณหาของพวกเจ้านั้นหยั่งรากลึกในตัวพวกเจ้า สิ่งเหล่านี้กำลังควบคุมหัวใจของพวกเจ้าอยู่เป็นนิตย์จนพวกเจ้าไม่มีกำลังที่จะปลดแอกแห่งความคิดเชิงศักดินาที่เสื่อมเหล่านั้นทิ้งไป พวกเจ้าทั้งไม่โหยหาที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเจ้าและไม่โหยหาที่จะหนีรอดจากอิทธิพลแห่งความมืด พวกเจ้าก็แค่ถูกสิ่งเหล่านั้นพันธนาการไว้ แม้ว่าพวกเจ้าทั้งหมดจะรู้ว่าชีวิตนี้เจ็บปวดเหลือเกินและโลกของมนุษย์นี้มืดมนเหลือเกิน กระนั้นก็ไม่มีพวกเจ้าสักคนเดียวที่มีความกล้าเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเจ้า พวกเจ้าเพียงแค่ถวิลหาที่จะหนีรอดจากความเป็นจริงต่างๆ ของชีวิตนี้ สัมฤทธิ์สภาวะเหนือธรรมชาติของวิญญาณ และมีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่สงบ มีความสุข และเป็นดั่งฟ้าสวรรค์ พวกเจ้าไม่เต็มใจที่จะทนฝ่าความยากลำบากเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิตปัจจุบันของพวกเจ้า และพวกเจ้าไม่เต็มใจที่จะค้นหาชีวิตที่พวกเจ้าควรจะเข้าสู่ภายในการพิพากษาและการตีสอนนี้ ตรงกันข้าม พวกเจ้ากลับมีความฝันที่ไม่สมจริงอย่างสิ้นเชิงเกี่ยวกับโลกที่สวยงามพ้นวิสัยเนื้อหนังนั่น ชีวิตที่พวกเจ้าถวิลหาคือชีวิตที่พวกเจ้าสามารถได้มาอย่างไม่เปลืองแรงโดยไม่ต้องทนทุกข์กับความเจ็บปวดใดๆ นั่นไม่สมจริงโดยสิ้นเชิง! เพราะสิ่งที่พวกเจ้าหวังไม่ใช่การใช้เวลาทั้งชีวิตอย่างมีความหมายในเนื้อหนังและได้รับความจริงในครรลองของชั่วชีวิตหนึ่ง นั่นคือการมีชีวิตเพื่อความจริงและการยืนหยัดเพื่อความยุติธรรม นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะพิจารณาว่าเป็นชีวิตที่ช่วงโชติ แวววาว พวกเจ้ารู้สึกว่านี่คงจะไม่ใช่ชีวิตที่มีเสน่ห์ดึงดูดใจหรือมีความหมาย ในสายตาของพวกเจ้า การมีชีวิตเช่นนี้คงจะรู้สึกเหมือนความอยุติธรรมอย่างหนึ่ง! แม้ว่าพวกเจ้าจะยอมรับการตีสอนนี้ในวันนี้ แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเจ้ากำลังไล่ตามเสาะหาไม่ใช่การได้รับความจริงหรือการดำเนินชีวิตตามความจริงในปัจจุบัน แต่เป็นการสามารถเข้าสู่ชีวิตที่มีความสุขเหนือวิสัยเนื้อหนังในภายหลังมากกว่า พวกเจ้าไม่ได้กำลังแสวงหาความจริง และพวกเจ้าไม่ได้กำลังยืนหยัดเพื่อความจริง และแน่นอนว่าพวกเจ้าไม่ได้กำลังดำรงอยู่เพื่อความจริง พวกเจ้าไม่ได้กำลังไล่ตามเสาะหาการเข้าสู่ในวันนี้ แต่ความคิดของพวกเจ้ากลับถูกยึดครองโดยอนาคตและโดยสิ่งที่สักวันหนึ่งอาจจะเกิดขึ้นแทน นั่นคือ พวกเจ้าจับจ้องท้องฟ้าสีคราม หลั่งน้ำตาอันขมขื่น และคาดหวังว่าจะถูกพาไปยังฟ้าสวรรค์สักวันหนึ่ง พวกเจ้าไม่รู้หรอกหรือว่าวิธีคิดของพวกเจ้านั้นหลุดจากความเป็นจริงไปแล้ว? พวกเจ้าเอาแต่คิดว่าพระผู้ช่วยให้รอดผู้ทรงความเมตตาและความสงสารอันไม่สิ้นสุดจะเสด็จมาสักวันหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัยเพื่อพาเจ้าไปกับพระองค์ เจ้าผู้ซึ่งได้ทนฝ่าความยากลำบากและความทุกข์ในโลกนี้ และคิดว่าพระองค์จะทรงชำระแค้นในนามของเจ้าผู้ซึ่งถูกทำให้เป็นเหยื่อและถูกกดขี่ เจ้าไม่ได้เต็มไปด้วยบาปหรอกหรือ? เจ้าเป็นเพียงผู้เดียวที่ได้ทนทุกข์ในโลกนี้กระนั้นหรือ? เจ้าได้ตกสู่แดนครอบครองของซาตานด้วยตัวเจ้าเองและได้ทนทุกข์—พระเจ้ายังทรงจำเป็นต้องชำระแค้นแทนเจ้าจริงๆ หรือ? พวกที่ไม่สามารถสนองข้อเรียกร้องของพระเจ้า—พวกเขาทุกคนไม่ใช่ศัตรูของพระเจ้าหรอกหรือ? พวกที่ไม่เชื่อในพระเจ้าผู้ทรงจุติเป็นมนุษย์—พวกเขาไม่ใช่ศัตรูของพระคริสต์หรอกหรือ? ความประพฤติดีของเจ้ามีค่าอะไร? ความประพฤติดีเหล่านั้นสามารถแทนที่หัวใจที่นมัสการพระเจ้าได้หรือ? เจ้าไม่สามารถรับพระพรของพระเจ้าได้โดยเพียงแค่ทำความประพฤติดีบางอย่าง และพระเจ้าจะไม่ทรงชำระแค้นให้กับสิ่งร้ายๆ ที่เจ้าถูกกระทำเพียงเพราะเจ้าถูกทำให้เป็นเหยื่อและถูกกดขี่ บรรดาผู้ที่เชื่อในพระเจ้า แต่ไม่รู้จักพระเจ้า แต่ทำความประพฤติดี—พวกเขาทั้งหมดไม่ถูกตีสอนด้วยหรอกหรือ? เจ้าเพียงแค่เชื่อในพระเจ้า เพียงแค่ต้องการให้พระเจ้าทรงแก้ไขและชำระแค้นให้กับสิ่งร้ายๆ ที่เจ้าถูกกระทำ และเจ้าต้องการให้พระเจ้าประทานวันของเจ้าแก่เจ้า วันที่เจ้าสามารถยืนยืดอกได้ในที่สุด แต่เจ้าปฏิเสธที่จะให้ความสนใจกับความจริง และเจ้าไม่กระหายที่จะดำเนินชีวิตตามความจริง นับประสาอะไรที่เจ้าจะสามารถหนีรอดจากชีวิตที่ยากลำบากและว่างเปล่านี้ได้ ในขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ในเนื้อหนังและใช้ชีวิตแห่งบาปของเจ้า เจ้ากลับมองด้วยความคาดหวังไปที่พระเจ้าเพื่อให้พระองค์ทรงแก้ไขความคับข้องใจของเจ้าและทำให้หมอกมัวแห่งการดำรงอยู่ของเจ้าแยกออกแทน แต่นี่เป็นไปได้หรือ? หากเจ้าครอบครองความจริง เจ้าก็จะสามารถติดตามพระเจ้าได้ หากเจ้ามีการดำเนินชีวิต เจ้าก็สามารถเป็นการสำแดงแห่งพระวจนะของพระเจ้าได้ หากเจ้ามีชีวิต เจ้าก็จะสามารถชื่นชมพระพรของพระเจ้าได้ บรรดาผู้ที่ครอบครองความจริงสามารถชื่นชมพระพรของพระเจ้า พระเจ้าทรงยืนยันการแก้ไขสำหรับบรรดาผู้ที่รักพระองค์อย่างสุดหัวใจและผู้ที่ทนฝ่าความยากลำบากและความทุกข์ แต่ไม่ใช่สำหรับพวกที่รักแต่ตนเองเท่านั้นและพวกที่ตกเป็นเหยื่อของการหลอกลวงของซาตาน จะสามารถมีความดีในพวกที่ไม่รักความจริงได้อย่างไร? จะสามารถมีความชอบธรรมในพวกที่รักแต่เนื้อหนังได้อย่างไร? ทั้งความชอบธรรมและความดีไม่ได้ถูกพูดถึงเพียงแค่ในการอ้างอิงถึงความจริงหรอกหรือ? ทั้งสองสิ่งนั้นไม่ได้ถูกสงวนไว้สำหรับบรรดาผู้ที่รักพระเจ้าอย่างสุดหัวใจหรอกหรือ? พวกที่ไม่รักความจริงและพวกที่เป็นเพียงซากศพเน่าเหม็น—ผู้คนเหล่านี้ทั้งหมดไม่ได้เก็บงำความชั่วไว้หรอกหรือ? พวกที่ไม่สามารถดำเนินชีวิตตามความจริง—พวกเขาทั้งหมดไม่ใช่ศัตรูของความจริงหรอกหรือ? แล้วพวกเจ้าเล่า?

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, มีเพียงผู้ที่ได้รับการทำให้มีความเพียบพร้อมแล้วเท่านั้นที่สามารถใช้ชีวิตอันเปี่ยมความหมายได้