I

เพราะอธิปไตยและการลิขิตไว้ล่วงหน้าของพระผู้สร้าง

ดวงจิตเดียวดายที่เริ่มต้นโดยปราศจากสิ่งใดโดยสิ้นเชิง

จึงได้รับบิดามารดาและครอบครัว

ได้รับโอกาสที่จะกลายเป็นสมาชิกของเผ่าพันธุ์มนุษย์

และโอกาสที่จะมีประสบการณ์กับชีวิตมนุษย์

และการเดินทางผ่านโลกมนุษย์

นอกจากนี้ยังได้รับโอกาสที่จะมีประสบการณ์

กับอธิปไตยของพระผู้สร้าง

มารู้จักความอัศจรรย์แห่งการทรงสร้างของพระผู้สร้าง

และยิ่งไปกว่านั้นก็คือ โอกาสที่จะมารู้จักและยอมสยบ

ต่อสิทธิอำนาจของพระผู้สร้าง

ทว่าผู้คนส่วนใหญ่กลับไม่คว้าโอกาสที่หายาก

และแสนสั้นนี้เอาไว้อย่างแท้จริง

ผู้คนทุ่มเทพลังงานทั้งชีวิตต่อสู้กับชะตากรรม

ใช้เวลาทั้งชีวิตวุ่นวายอยู่กับ

การพยายามหาเลี้ยงครอบครัวของตน

และวิ่งวุ่นไปมาเพื่อเกียรติยศและผลประโยชน์

II

สิ่งทั้งหลายที่ผู้คนหวงแหนยิ่งนัก

คือความรักครอบครัว เงินตรา ชื่อเสียงและผลประโยชน์

และพวกเขามองสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิต

ผู้คนล้วนพร่ำบ่นถึงชะตากรรมอันโหดร้าย

แต่พวกเขากลับเพิกเฉยต่อประเด็นปัญหาต่างๆ

ที่ผู้คนควรเข้าใจและพึงสำรวจมากที่สุด

นั่นคือ ""เหตุใดมนุษย์จึงมีชีวิตอยู่

มนุษย์ควรดำเนินชีวิตอย่างไร

รวมทั้งอะไรคือคุณค่าและความหมายของชีวิตมนุษย์""

ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ยาวนานเพียงใด พวกเขาก็จะใช้เวลาทั้งชีวิต

เพียงเพื่อเร่งรีบแสวงหาชื่อเสียงและผลประโยชน์

จนกระทั่งวัยเยาว์ล่วงเลยไป

ผมหงอกและผิวหนังก็เหี่ยวย่นแล้ว

จนกระทั่งพวกเขาตระหนักว่าชื่อเสียงและผลประโยชน์

ไม่อาจหยุดยั้งตนจากความชราได้

เงินทองไม่อาจเติมเต็มความว่างเปล่าในหัวใจของตนได้

และจนกระทั่งพวกเขาเข้าใจว่าไม่มีใครสามารถหลีกหนี

จากกฎแห่งการเกิด แก่ เจ็บป่วย และตายได้

รวมถึงไม่มีใครสามารถหลบพ้น

การจัดการเตรียมการของชะตากรรม

III

เมื่อผู้คนใกล้จะอำลาจากโลกนี้

พวกเขาย่อมมาถึงจุดที่ค่อยๆ ตระหนักว่า

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้กำลังลอยหายไป

พวกเขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะเกาะกุมสิ่งใด

ที่เดิมทีเป็นของตนไว้อีกต่อไป

ในเวลานี้ พวกเขาจึงรู้สึกอย่างแท้จริงว่า

ตนเองก็เป็นเหมือนทารกแรกเกิดที่กำลังร้องไห้จ้า

โดยยังคงไม่มีสิ่งใดเป็นของตนเลย

เมื่อถึงจุดนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะไตร่ตรองว่า

ตนได้ทำอะไรไปแล้วบ้างในชีวิต

คุณค่าของการมีชีวิตอยู่คืออะไร

ความหมายของการมีชีวิตอยู่คืออะไร

และผู้คนได้มาสู่โลกนี้เพราะเหตุใด

และแน่แท้ว่า ณ จุดนี้เองที่พวกเขายิ่งต้องการรู้มากขึ้นทุกที

ว่าชีวิตถัดไปมีอยู่จริงหรือไม่ สวรรค์มีจริงหรือไม่

ผลกรรมสนองมีจริงหรือไม่…

IV

มีเพียงเมื่อใครบางคนได้มาถึงจุดนี้จริงๆ เท่านั้น

พวกเขาจึงตระหนักว่าเมื่อคนคนหนึ่งเข้าสู่โลกนี้

สิ่งแรกที่พวกเขาต้องเข้าใจคือมนุษย์มาจากไหน

เหตุใดผู้คนจึงมีชีวิตอยู่

ผู้ใดครองอธิปไตยเหนือชะตากรรมของมนุษย์

รวมทั้งผู้ใดจัดเตรียมและมีอธิปไตย

เหนือการดำรงอยู่ของมนุษย์—

ความเข้าใจนี้คือต้นทุนที่คนคนหนึ่งใช้ดำรงชีวิต

และนี่คือพื้นฐานที่จำเป็นอย่างยิ่งต่อความอยู่รอดของคนคนหนึ่ง

แม้ว่าทักษะเพื่อความอยู่รอดนานัปการ

ที่ผู้คนใช้เวลาทั้งชีวิตของพวกเขากับการฝึกฝนให้เชี่ยวชาญ

จะทำให้พวกเขามีความสะดวกสบายทางวัตถุอย่างล้นเหลือ

แต่ทักษะเหล่านี้กลับไม่เคยนำการปลอบประโลม

และความมั่นคงที่แท้จริงมาสู่หัวใจของพวกเขาเลย

แต่กลับทำให้ผู้คนหลงทิศทางอยู่ตลอดเวลา

มีความลำบากยากเย็นในการควบคุมตนเอง

และพลาดโอกาสครั้งแล้วครั้งเล่า

ที่จะเรียนรู้ความหมายของชีวิต

ทั้งยังก่อให้เกิดปัญหาซ่อนเร้นในตัวผู้คน

เกี่ยวกับวิธีเผชิญหน้ากับความตายอย่างถูกต้อง—

ชีวิตของผู้คนกำลังถูกทำลายในหนทางนี้

จาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระเจ้าพระองค์เอง พระผู้ทรงเอกลักษณ์ 3