ผู้คนทั่วทั้งจักรวาลเฉลิมฉลองการมาถึงแห่งวันของเรา และทูตสวรรค์ทั้งหลายก็เดินอยู่ท่ามกลางประชากรทั้งปวงของเรา เมื่อซาตานก่อปัญหา ทูตสวรรค์ทั้งหลายก็ช่วยประชากรของเราอยู่เสมอเนื่องแต่การปรนนิบัติในสวรรค์ของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ถูกมารหลอกลวงเพราะความอ่อนแอแบบมนุษย์ แต่เพราะการจู่โจมของกำลังบังคับแห่งความมืด พวกเขาจึงมุมานะมากยิ่งขึ้นที่จะมีประสบการณ์กับชีวิตของมนุษย์โดยผ่านทางหมอกนั้น ประชากรทั้งปวงของเรานบนอบอยู่ภายใต้นามของเรา และไม่เคยมีใครลุกขึ้นต่อต้านเราอย่างเปิดเผย เนื่องแต่การตรากตรำของทูตสวรรค์ทั้งหลาย มนุษย์จึงยอมรับนามของเรา และทุกคนล้วนอยู่ท่ามกลางกระแสแห่งงานของเรา โลกกำลังล่มจม! บาบิโลนกำลังเป็นอัมพาต! โอ โลกศาสนา! มันจะไม่ถูกสิทธิอำนาจของเราบนแผ่นดินโลกทำลายลงได้อย่างไร? ผู้ใดยังกล้าไม่เชื่อฟังและต่อต้านเรา? บรรดาอาลักษณ์กระนั้นหรือ? เจ้าหน้าที่ทางศาสนาทุกคนกระนั้นหรือ? บรรดาผู้ปกครองและผู้มีอำนาจบนแผ่นดินโลกกระนั้นหรือ? เหล่าทูตสวรรค์กระนั้นหรือ? ผู้ใดเล่าที่ไม่เฉลิมฉลองความเพียบพร้อมและความครบถ้วนบริบูรณ์แห่งกายของเรา? ท่ามกลางกลุ่มชนทั้งปวง ผู้ใดเล่าที่ไม่ร้องเพลงสรรเสริญเราอย่างไม่หยุดหย่อน ผู้ใดเล่าที่ไม่มีความสุขนิรันดร์? เราใช้ชีวิตอยู่ในแผ่นดินที่เป็นถ้ำของพญานาคใหญ่สีแดง กระนั้นนี่ก็ไม่ทำให้เราสั่นเทาด้วยความกลัวหรือวิ่งหนี เพราะผู้คนทั้งหมดของมันเริ่มเกลียดมันแล้ว ไม่เคยมีสิ่งใดทำ "หน้าที่" ของมันต่อหน้าพญานาคเพื่อประโยชน์แห่งพญานาค แทนที่จะเป็นเช่นนั้น ทุกสิ่งกระทำการตามที่พวกมันเห็นว่าเหมาะ และแต่ละสิ่งก็ทำไปตามหนทางของตัวเอง ประเทศทั้งหลายบนแผ่นดินโลกจะไม่พินาศได้อย่างไร? ประเทศทั้งหลายบนแผ่นดินโลกจะไม่ล่มจมได้อย่างไร? ประชากรของเราจะไม่โห่ร้องยินดีได้อย่างไร? พวกเขาจะไม่ขับร้องด้วยความชื่นบานยินดีได้อย่างไร? นี่คือผลงานของพวกมนุษย์กระนั้นหรือ? นี่คือการกระทำด้วยน้ำมือของมนุษย์กระนั้นหรือ? เราได้มอบรากเหง้าแห่งการดำรงอยู่ของมนุษย์ให้แก่เขา และมอบสิ่งของทางวัตถุให้แก่เขา กระนั้นเขาก็ยังไม่พึงพอใจกับรูปการณ์แวดล้อมปัจจุบันของเขาและขอเข้าสู่ราชอาณาจักรของเรา แต่เขาจะเข้าสู่ราชอาณาจักรของเราอย่างง่ายดายเช่นนั้นได้อย่างไรโดยไม่มีการจ่ายราคา และโดยไม่เต็มใจที่จะเสนอการเฝ้าเดี่ยวอันไม่เห็นแก่ตัวของเขา? แทนที่จะบีบเค้นเอาสิ่งอันใดจากมนุษย์ เรากลับทำข้อพึงประสงค์แก่เขา เพื่อที่ราชอาณาจักรของเราบนแผ่นดินโลกอาจเต็มไปด้วยสง่าราศี เราได้นำทางมนุษย์เข้าสู่ยุคปัจจุบัน เขาจึงดำรงอยู่ในภาวะนี้ และเขาใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางการนำแห่งความสว่างของเรา หากไม่เป็นดังนี้ ผู้ใดเล่าท่ามกลางผู้คนบนแผ่นดินโลกจะรู้ถึงความสำเร็จที่คาดว่าน่าจะเป็นไปได้ของพวกเขา? ผู้ใดเล่าจะเข้าใจเจตจำนงของเรา? เราเพิ่มบทบัญญัติของเราเข้าไปในข้อพึงประสงค์ทั้งหลายที่มีต่อมนุษย์ การนี้ไม่สอดคล้องกับกฎแห่งธรรมชาติหรอกหรือ?

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระวจนะของพระเจ้าถึงทั้งจักรวาล บทที่ 22