I

มนุษย์เดินผ่านช่วงเวลาที่แตกต่างกัน

ทั้งหมดนี้ไปด้วยในขณะที่ติดตามพระเจ้า

แต่กระนั้นเขาก็ไม่รู้หรอกว่า พระเจ้าทรงครองอธิปไตย

เหนือชะตากรรมของทุกสรรพสิ่งและบรรดาสิ่งที่มีชีวิตทั้งมวล

ทั้งยังไม่รู้ว่าพระเจ้าทรงจัดวางเรียบเรียง

และกำกับทุกสรรพสิ่งอย่างไร

สิ่งนี้ได้คลาดแคล้วไปจากมนุษย์ในปัจจุบัน

และแม้แต่จากมนุษย์ในครั้งโบราณกาล

สำหรับเหตุผลนั้น ไม่ใช่เป็นเพราะกิจการทั้งหลาย

ของพระเจ้านั้นซ่อนเร้นเกินไป

และไม่ใช่เป็นเพราะแผนการของพระเจ้ายังไม่ถูกทำให้เป็นจริง

แต่เป็นเพราะหัวใจและจิตวิญญาณ

ของมนุษย์นั้นอยู่ห่างไกลจากพระเจ้าเกินไป

จนถึงจุดที่มนุษย์ยังคงอยู่ภายใต้การรับใช้ซาตาน

แม้ในขณะที่เขาติดตามพระเจ้าอยู่—

และยังคงไม่รู้ตัว

II

ไม่มีผู้ใดกระตือรือร้นแสวงหาย่างพระบาทของพระเจ้า

และการทรงปรากฏของพระเจ้า

และไม่มีใครเต็มใจที่จะอยู่ในการดูแล

และการคุ้มครองของพระเจ้า

แทนที่จะเป็นเช่นนั้นพวกเขากลับเต็มใจ

ยอมรับการกร่อนทำลายของซาตานและมาร

ในการปรับตัวให้เข้ากับพิภพนี้

และเข้ากับกฎการดำรงอยู่ซึ่งมวลมนุษย์ที่ชั่วนี้พากันทำตาม

ณ จุดนี้ หัวใจและจิตวิญญาณของมนุษย์

กลายเป็นบรรณาการที่มนุษย์มอบให้ซาตาน

และกลายเป็นของกินของซาตานไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น หัวใจและจิตวิญญาณของมนุษย์

กลายเป็นที่พักอาศัยของซาตานรวมถึง

เป็นสนามเด็กเล่นอันเหมาะเจาะของมัน

III

มนุษย์สูญเสียความเข้าใจในหลักธรรม

แห่งการประพฤติปฏิบัติตนเยี่ยงมนุษย์

รวมทั้งในคุณค่า

และนัยสำคัญแห่งการดำรงอยู่แบบมนุษย์ไปโดยไม่รู้ตัว

ธรรมบัญญัติของพระเจ้าและพันธสัญญา

ระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์

ค่อยๆ กลายเป็นพร่ามัวในหัวใจของมนุษย์

และเขาเลิกมองหาหรือใส่ใจคำนึงถึงพระเจ้า

เมื่อเวลาผ่านไป มนุษย์ได้สูญเสียความเข้าใจของเขา

ในนัยสำคัญของการที่พระเจ้าทรงสร้างเขาขึ้นมา

ทั้งยังไม่เข้าใจพระวจนะจากพระโอษฐ์ของพระเจ้า

รวมถึงทุกสิ่งที่มาจากพระองค์

และแล้วมนุษย์ก็เริ่มต้านทานธรรมบัญญัติ

และพระราชบัญญัติของพระเจ้า

และหัวใจกับจิตวิญญาณของเขาจึงกลายเป็นด้านชา…

พระเจ้าสูญเสียมนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้างในปฐมกาล

และมนุษย์ก็สูญเสียรากเหง้าที่เขาเคยมีแต่เดิม:

นี่คือโศกนาฏกรรมของเผ่าพันธุ์มนุษย์นี้

จาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระเจ้าทรงเป็นแหล่งกำเนิดชีวิตมนุษย์