พระเจ้าได้ทรงสร้างโลกนี้และทรงนำพามนุษย์ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่พระองค์ทรงประทานชีวิตให้เข้ามาในโลก ต่อมา มนุษย์ก็มามีพ่อแม่และญาติพี่น้อง และไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป ตั้งแต่ครั้งแรกที่มนุษย์เปิดตามองโลกแห่งวัตถุ เขาก็ได้ถูกลิขิตชะตาไว้แล้วให้ดำรงอยู่ภายในการทรงลิขิตของพระเจ้า ลมปราณจากพระเจ้าสนับสนุนสิ่งที่มีชีวิตทั้งหมดทุกชีวิต ตลอดช่วงวัยเจริญเติบโตไปจนถึงวัยผู้ใหญ่ ในช่วงระหว่างกระบวนการนี้ ไม่มีใครรู้สึกว่ามนุษย์กำลังเติบโตขึ้นภายใต้การดูแลของพระเจ้า พวกเขากลับเชื่อว่ามนุษย์กำลังเติบโตภายใต้การดูแลอันเปี่ยมรักของบิดามารดาของเขา และสัญชาตญาณชีวิตของเขานั่นเองที่กำกับการเติบโตของเขา นี่เป็นเพราะว่ามนุษย์ไม่รู้ว่าผู้ใดทรงประทานชีวิตให้เขา หรือรู้ว่าตัวเขามาจากไหน นับประสาอะไรที่จะรู้หนทางที่สัญชาตญาณชีวิตสร้างปาฏิหาริย์ เขารู้เพียงว่าอาหารคือพื้นฐานที่ช่วยให้ชีวิตดำเนินต่อไป ความพากเพียรบากบั่นคือแหล่งกำเนิดแห่งการดำรงอยู่ของเขา และความเชื่อต่างๆ ในจิตใจของเขาคือทุนที่เขาต้องอาศัยพึ่งพาเพื่อความอยู่รอด เกี่ยวกับพระคุณและการจัดเตรียมของพระเจ้านั้น มนุษย์คือไม่รับรู้อันใดเลยอย่างถึงที่สุด และดังนั้นพวกเขาจึงใช้ชีวิตที่พระเจ้าทรงประทานให้ไปอย่างสูญเปล่า…ไม่มีแม้แต่คนเดียวในมนุษยชาตินี้ที่พระเจ้าทรงดูแลทั้งวันคืน จะคิดขึ้นมาได้เองว่าจะนมัสการพระองค์ พระเจ้ายังทรงพระราชกิจต่อไปกับมนุษย์ผู้ซึ่งพระองค์ไม่เคยตั้งความคาดหวัง ก็เพียงเท่าที่พระองค์ทรงวางแผนการไว้เท่านั้น พระเจ้าทรงทำเช่นนั้นด้วยความหวังว่าสักวันหนึ่ง มนุษย์จะตื่นขึ้นจากฝันของเขาและพลันตระหนักถึงคุณค่าและความหมายของชีวิต รวมถึงราคาที่พระเจ้าทรงจ่ายเพื่อทั้งสิ้นทั้งมวลที่พระองค์ได้ทรงประทานให้เขา และความกังวลร้อนใจขณะที่พระเจ้าทรงรอคอยให้มนุษย์หันกลับมาหาพระองค์ ไม่มีใครเคยมองลึกลงไปในความลับทั้งหลายที่กำลังปกครองต้นกำเนิดและการดำรงสืบมาของชีวิตมนุษย์ มีเพียงพระเจ้าผู้ทรงเข้าใจทุกสิ่งทั้งหมดนี้เท่านั้นที่ทรงสู้ทนต่อความเจ็บปวดและการโบยตีที่มนุษย์ผู้ซึ่งได้รับทุกอย่างจากพระเจ้าแต่กลับไม่รู้สึกสำนึกขอบคุณได้มอบให้แก่พระองค์ มนุษย์มองข้ามทุกสิ่งทุกอย่างที่ชีวิตนำมาให้เสมือนเป็นของตาย และในทำนองเดียวกัน นี่ก็ "เป็นไปตามครรลอง" ที่พระเจ้าทรงถูกทรยศโดยมนุษย์ ถูกลืมเลือนโดยมนุษย์และถูกบังคับขู่เข็ญโดยมนุษย์ เป็นไปได้หรือที่แผนการของพระเจ้าจะสำคัญขนาดนั้นจริงๆ? เป็นไปได้หรือที่มนุษย์ สิ่งมีชีวิตนี้ซึ่งมาจากพระหัตถ์ของพระเจ้า จะสำคัญปานนั้นจริงๆ? แน่นอนว่าแผนการของพระเจ้านั้นสำคัญจริงๆ? อย่างไรก็ดี สิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างโดยพระหัตถ์ของพระเจ้านี้ดำรงอยู่ก็เพื่อประโยชน์แห่งแผนการของพระองค์ เพราะฉะนั้น พระเจ้าจะทรงปล่อยให้แผนการของพระองค์สูญเปล่าไปกับความเกลียดชังที่มีต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์นี้ไม่ได้ ทั้งนี้ก็เพื่อเห็นแก่แผนการของพระองค์และลมปราณที่พระองค์ได้ทรงระบายออกไปพระเจ้าจึงทรงสู้ทนต่อความทรมานทั้งมวล ไม่ใช่เพื่อเนื้อหนังของมนุษย์แต่เพื่อชีวิตของมนุษย์ พระองค์ทรงทำเช่นนั้น มิใช่เพื่อจะได้เนื้อหนังของมนุษย์กลับคืนมา แต่เพื่อจะได้ชีวิตที่พระองค์ทรงระบายลมปราณให้กลับคืนมา นี่คือแผนการของพระองค์

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระเจ้าทรงเป็นแหล่งกำเนิดชีวิตมนุษย์

ไม่มีผู้ใดเข้าใจความปรารถนาที่แรงกล้าของพระเจ้าที่จะคุ้มครองมนุษย์

Verse 1

พระเจ้าทรงสร้างโลก และนำมนุษย์เข้ามา เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงให้กำเนิด มนุษย์มีพ่อแม่น้องพี่ ไม่เดียวดายต่อไป อยู่ใต้ลิขิตพระองค์ตั้งแต่เกิด คือชีวิตจากพระเจ้า ได้หนุนนำชีวิตทั้งมวล ทุกช่วงการเติบโต จนเมื่อเริ่มได้เป็นผู้ใหญ่ ระหว่างขั้นตอนทั้งหมดพวกเขาเชื่อว่ามันเป็น ความรักและการดูแลจากครอบครัว

Chorus

ไม่มีใครเลยสักคน ที่พระองค์ดูแลค่ำเช้า เริ่มก้มกราบนมัสการพระองค์ พระองค์ยังคงทรงงาน ตามแผนการต่อผู้คน ผู้ซึ่งดูสิ้นหวังจนเกินจะรับไหว พระองค์หวังว่าวันหนึ่ง คนจะตื่นจากความฝัน เห็นคุณค่าและจุดหมายของชีวิต เข้าใจว่าพระองค์ทรงทุ่มเทเพียงใดให้มนุษย์ ไยพระองค์ โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์ ใช่พระองค์โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

Verse 2

ไม่มีใครเชื่อว่าคนเติบโตด้วยการเลี้ยงดูของพระเจ้า พวกเขาคิดว่าผู้คน โตด้วยสัญชาตญาณ เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าชีวิต มาจากไหน หรือใครให้มา เหตุใดสัญชาตญาณสร้างความอัศจรรย์ โอ้ พวกเขาคิดว่าอาหารที่ทานช่วยต่อชีวิต ว่าชีวิตดำเนินได้ เพราะความพากเพียร ว่าคนคงอยู่เพราะความเชื่อ เขาไม่เห็นสิ่งที่พระองค์สร้าง พวกเขาจึงผลาญชีวิตที่พระเจ้าประทาน

Chorus

ไม่มีใครเลยสักคน ที่พระองค์ดูแลค่ำเช้า เริ่มก้มกราบนมัสการพระองค์ พระองค์ยังคงทรงงาน ตามแผนการต่อผู้คน ผู้ซึ่งดูสิ้นหวังจนเกินจะรับไหว พระองค์หวังว่าวันหนึ่ง คนจะตื่นจากความฝัน เห็นคุณค่าและจุดหมายของชีวิต เข้าใจว่าพระองค์ทรง ทุ่มเทเพียงใดให้มนุษย์ ไยพระองค์ โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์ ใช่พระองค์โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์ ไม่มีใครเลยสักคน ที่พระองค์ดูแลเช้าค่ำ เริ่มก้มกราบนมัสการพระองค์ พระองค์ยังคงทรงงาน ตามแผนการต่อผู้คน ผู้ซึ่งดูสิ้นหวังจนเกินจะรับไหว พระองค์หวังว่าวันหนึ่ง คนจะตื่นจากความฝัน เห็นคุณค่าและจุดหมายของชีวิต เข้าใจว่าพระองค์ทรง ทุ่มเทเพียงใดให้มนุษย์ ไยพระองค์ โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์ ใช่พระองค์โหยหา ให้คนกลับหาพระองค์

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระเจ้าทรงเป็นแหล่งกำเนิดชีวิตมนุษย์